اهمیت قرائت
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): أَفْضَلُ الْعِبَادَةِ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ.
رسول خدا (ص) می‌فرمایند: برترین عبادت قرائت قرآن است.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٩١، ح ٧٧٠١
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): لَیْسَ شَیْءٌ أَشَدَّ عَلَى الشَّیْطَانِ مِنْ قِرَاءَةِ الْمُصْحَفِ نَظَراً.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: (تحمل) هیچ چیزى بر شیطان دشوارتر از تلاوت قرآن از روى آن نیست.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ١٠٣
قَالَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علی (ع): مَنْ قَرَأَ مِائَةَ آیَةٍ مِنَ الْقُرْآنِ مِنْ أَیِّ الْقُرْآنِ شَاءَ ثُمَّ قَالَ یَا اللَّهُ سَبْعَ مَرَّاتٍ فَلَوْ دَعَا عَلَى الصَّخْرَةِ لَقَلَعَهَا إِنْ شَاءَ اللَّهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر کس صد آیه از قرآن – از هر جاى قرآن که بخواهد- بخواند و سپس هفت بار «یا اللَّه» بگوید، اگر بخواهد که صخرهاى را از جاى خود برکند به خواست خدا از جاى خواهد کند.
ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص ١٠٣
قال علی علیه السلام: لِقَاحُ الْإِیمَانِ تِلَاوَةُ الْقُرْآنِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: بارور شدن ایمان به تلاوت قرآن است.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١١٢، ح ١٩٩٢
قال علی علیه السلام: مَنْ أَنِسَ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ لَمْ تُوحِشْهُ مُفَارَقَةُ الْإِخْوَانِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: هر که به تلاوت قرآن انس گیرد، جدایی برادران او را به وحشت تنهایی نیندازد.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١١٢، ح ١٩٩٣
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ الْبَیْتَ إِذَا کَانَ فِیهِ الْمَرْءُ الْمُسْلِمُ یَتْلُو الْقُرْآنَ یَتَرَاءَاهُ أَهْلُ السَّمَاءِ کَمَا یَتَرَاءَى أَهْلُ الدُّنْیَا الْکَوْکَبَ الدُّرِّیَّ فِی السَّمَاءِ.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: خانه‌اى که در او شخص مسلمانى قرآن می‌خواند اهل آسمان آن خانه را بنگرند چنانچه اهل دنیا ستاره درخشان را در آسمان بنگرند.
الکافی (ط – الإسلامیة)، ج ٢، ص ٦١٠، ح ٢- وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٩٩، ح ٧٧٢٤
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: ثَلَاثَةٌ یَشْکُونَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَسْجِدٌ خَرَابٌ لَا یُصَلِّی فِیهِ أَهْلُهُ وَ عَالِمٌ بَیْنَ جُهَّالٍ وَ مُصْحَفٌ مُعَلَّقٌ قَدْ وَقَعَ عَلَیْهِ الْغُبَارُ لَا یُقْرَأُ فِیهِ.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: سه چیز است که به درگاه خداى عز و جل شکایت کند مسجد ویرانى که اهلش در آن نماز نخوانند و دانشمند و عالمى که میان نادانها و جهال باشد و قرآنى که گرد بدان نشسته و کسى آن را نخواند.
الکافی (ط – الإسلامیة)، ج ٢، ص ٦١٣، ح ٣- وسائل الشیعة، ج ٦، ص ٢٠٦، ح ٧٧٤١
عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (ص): إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى یُحِبُّ ثَلَاثَةَ أَصْوَاتٍ صَوْتَ الدِّیکِ وَ صَوْتَ قَارِئِ الْقُرْآنِ وَ صَوْتَ الَّذِینَ یَسْتَغْفِرُونَ بِالْأَسْحَارِ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: خداى متعال سه صوت را دوست دارد: صدای خروس، صدای تلاوتکننده قرآن و صدای کسانى که در هنگام سحر طلب آمرزش (استغفار) مى‌کنند.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ١٢، ص ١٤٦، ح ١٣٧٤٢
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): و إِنَّهُ لَیْسَ شَیْءٌ بَعْدَ تَعَلُّمِ الْعِلْمِ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنْ قِرَاءَةِ الْقُرْآن.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: بعد از آموختن علم، هیچ چیز را خدا بیشتر از قرائت قرآن دوست نمىدارد.
بحار الأنوار (ط – بیروت)، ج٨٩، ص ١٨، ح ١٨
قَالَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علی (ع): لِیَکُنْ کُلُّ کَلَامِکُمْ ذِکْرَ اللَّهِ وَ قِرَاءَةَ الْقُرْآنِ فَإِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) سُئِلَ أَیُّ الْأَعْمَالِ أَفْضَلُ عِنْدَ اللَّهِ قَالَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ وَ أَنْتَ تَمُوتُ وَ لِسَانُکَ رَطْبٌ مِنْ ذِکْرِ اللَّهِ تَعَالَى.
امام على علیه السّلام فرمودند: چه خوب است که همه سخن شما ذکر خدا و قرائت قرآن باشد، چرا که وقتی از پیامبر (ص) پرسیدند در نزد خدا کدام عمل برتر است؟ فرمودند: «قرائت قرآن و اینکه تو در حالى بمیرى که زبانت به ذکر خدا مشغول باشد».
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ٤، ص ٢٥٩، ح ٤٦٣٩
قَالَ الصَّادِقُ (ع): مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ وَ لَمْ یَخْضَعْ لِلَّهِ وَ لَمْ یَرِقَّ قَلْبُهُ وَ لَا یُنْشِئُ حَزَناً وَ وَجَلًا فِی سِرِّهِ فَقَدِ اسْتَهَانَ بِعِظَمِ شَأْنِ اللَّهِ تَعَالَى وَ خَسِرَ خُسْرَاناً مُبِیناً فَقَارِئُ الْقُرْآنِ مُحْتَاجٌ إِلَى ثَلَاثَةِ أَشْیَاءَ قَلْبٍ خَاشِعٍ وَ بَدَنٍ فَارِغٍ وَ مَوْضِعٍ خَالٍ فَإِذَا خَشَعَ لِلَّهِ قَلْبُهُ فَرَّ مِنْهُ الشَّیْطَانُ الرَّجِیمُ قَالَ اللَّهُ تَعَالَى فَإِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجِیمِ فَإِذَا تَفَرَّغَ نَفْسُهُ مِنَ الْأَسْبَابِ تَجَرَّدَ قَلْبُهُ لِلْقِرَاءَةِ وَ لَا یَعْتَرِضُهُ عَارِضٌ فَیَحْرِمَهُ بَرَکَةَ نُورِ الْقُرْآنِ وَ فَوَائِدَهُ فَإِذَا اتَّخَذَ مَجْلِساً خَالِیا وَ اعْتَزَلَ عَنِ الْخَلْقِ بَعْدَ أَنْ أَتَى بِالْخَصْلَتَیْنِ خُضُوعِ الْقَلْبِ وَ فَرَاغِ الْبَدَنِ اسْتَأْنَسَ رُوحُهُ وَ سِرُّهُ بِاللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ وَجَدَ حَلَاوَةَ مُخَاطَبَاتِ اللَّهِ تَعَالَى عَزَّ وَ جَلَّ عِبَادَهُ الصَّالِحِینَ وَ عَلِمَ لُطْفَهُ بِهِمْ وَ مَقَامَ اخْتِصَاصِهِ لَهُمْ بِفُنُونِ کَرَامَاتِهِ وَ بَدَائِعِ إِشَارَاتِهِ فَإِنْ شَرِبَ کَأْساً مِنْ هَذَا الْمَشْرَبِ لَا یَخْتَارُ عَلَى ذَلِکَ الْحَالِ حَالًا وَ عَلَى ذَلِکَ الْوَقْتِ وَقْتاً بَلْ یُؤْثِرُهُ عَلَى کُلِّ طَاعَةٍ وَ عِبَادَةٍ لِأَنَّ فِیهِ الْمُنَاجَاةَ مَعَ الرَّبِّ بِلَا وَاسِطَةٍ فَانْظُرْ کَیْفَ تَقْرَأُ کِتَابَ رَبِّکَ وَ مَنْشُورَ وَلَایَتِکَ وَ کَیْفَ تُجِیبُ أَوَامِرَهُ وَ تَجْتَنِبُ نَوَاهِیَهُ وَ کَیْفَ تَتَمَثَّلُ حُدُودَهُ فَإِنَّهُ کِتَابٌ عَزِیزٌ لا یَأْتِیهِ الْباطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِیلٌ مِنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ فَرَتِّلْهُ تَرْتِیلًا وَ قِفْ عِنْدَ وَعْدِهِ وَ وَعِیدِهِ وَ تَفَکَّرْ فِی أَمْثَالِهِ وَ مَوَاعِظِهِ وَ احْذَرْ أَنْ تَقَعَ مِنْ إِقَامَتِکَ حُرُوفَهُ فِی إِضَاعَةِ حُدُودِه.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: هر که تلاوت قرآن کند در حالی که خضوع و خشوع ندارد و از تلاوت قرآن او را رقّتى حاصل نشود و حزن و ترس الهى در دل او ایجاد نشود، به تحقیق که این قارى مرتبه صاحب قرآن را حقیر شمرده است و در زیانى آشکار است؛ پس قارى قرآن محتاج به سه چیز است: دل خاشع، بدن فارغ از شغلها و جاى خالى. پس اگر قلبش برای خدا خاشع بود شیطان رجیم از او می‌گریزند؛ چنان که خداوند میفرماید: «هر گاه که تلاوت قرآن مىکنى، از شیطان رانده شده به خدا پناه ببر.» و هر گاه فارغ باشد دل قارى از اسباب (تشویش خاطر)، قلبش برای قرائت خالی می‌شود و عارضه‌ای که او را از نور قرآن و فوائد آن محروم کند متعرض او نمی‌شود و هر گاه قارى از براى تلاوت قرآن جاى خالى به دست آورد و بتواند از مردم کناره گیرد و دو خصلت «خشوع دل» و «فراغ بدن» داشته باشد، روح و درون او به خداوند عز و جل انس گیرد و لذّت تلاوت بندگان صالح را درک خواهد کرد و به لطف خدا به آن خواهد رسید و به مقام خاص آن خواهد رسید و با فنون کرامتها به اشارات بدیع خواهد رسید. پس هر گاه قارى، یک جام از این شراب بچشد هیچ حال را بر این حال اختیار نخواهد کرد و هیچ وقتی را بر این وقت ترجیح نخواهد داد، بلکه این حال را بر هر طاعت و عبادتی اختیار خواهد کرد چراکه بىواسطه با پروردگار در حال مناجات است. پس نظر کن که چگونه می‌خواند کتاب پروردگار خود را و منشور ولایتت را؟ و چگونه اوامر او را انجام می‌دهد و از نواهی او اجتناب می‌کند؟ و چگونه حدودش را رعایت می‌کند؟ چرا که قرآن کتابى عزیز است به او باطل از مقابل و پشت راه ندارد، چرا که این قرآن فرود آمده از جانب خدای حکیم حمید است. پس بخوان قرآن را شمرده و توقف کن در وعده و وعید و به آیههاى امثال و مواعظ که مىرسى تفکّر کن و بپرهیز از اینکه حروف قرآن و اداى مخارج آن را چنان که باید بجا نیاورى و حدود آن را ضایع کنی.
مصباح الشریعة، ص ٢٨
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): إنّ هذهِ القُلوبَ تَصدَأُ کما یَصدَأُ الحَدیدُ. قیلَ: یا رسولَ اللّه ِ، فما جَلاؤها؟ قالَ: تِلاوَةُ القرآنِ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: ایـن دلـهـا نیز همانند آهن زنگار می‌بندد. عرض شد ای رسول خدا، صیقل دهنده دلها چیست؟ فرمودند: تلاوت قرآن.
میزان الحکمه جلد ١٠ حدیث ١٦٤٩٨
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): یا بُنَیَّ، لا تَغفُلْ عَن قِراءةِ القرآنِ؛ فإنَّ القرآنَ یُحیِی القَلبَ و یَنهى عنِ الفحشاءِ و المُنکَرِ و البَغیِ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: فـرزنـدم! از خـواندن قرآن غافل مباش؛ زیرا که قرآن دل را زنده می‌کند و از فحشا و زشتکاری و ستم و گناه باز می‌دارد.
میزان الحکمه جلد ١٠ حدیث ١٦٥٠٣
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: إِنَّمَا شِیعَةُ عَلِیٍّ النَّاحِلُونَ الشَّاحِبُونَ الذَّابِلُونَ ذَابِلَةٌ شِفَاهُهُمْ مِنَ الصِّیَامِ – إِلَى أَنْ قَالَ- کَثِیرَةٌ صَلَاتُهُمْ کَثِیرَةٌ تِلَاوَتُهُمْ لِلْقُرْآنِ یَفْرَحُ النَّاسُ وَ یَحْزَنُونَ.
امام باقر علیه السّلام فرمودند: پیروان على علیه السّلام لاغر، رنگ پریده و ضعیف‌اند. لاغرند از بسیارى روزه گرفتن – تا اینکه فرمودند – بسیار نماز می‌خوانند، بسیار قرآن تلاوت می‌کنند و در حالى که مردم در شادی‌اند آنها اندوهگیناند.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٩١، ح ٧٧٠٠
عَنِ الرِّضَا (ع) یَرْفَعُهُ إِلَى النَّبِیِّ (ص) قَالَ: اجْعَلُوا لِبُیُوتِکُمْ نَصِیباً مِنَ الْقُرْآنِ- فَإِنَّ الْبَیْتَ إِذَا قُرِئَ فِیهِ الْقُرْآنُ یُسِّرَ عَلَى أَهْلِهِ وَ کَثُرَ خَیْرُهُ وَ کَانَ سُکَّانُهُ فِی زِیَادَةٍ وَ إِذَا لَمْ یُقْرَأْ فِیهِ الْقُرْآنُ ضُیِّقَ عَلَى أَهْلِهِ وَ قَلَّ خَیْرُهُ وَ کَانَ سُکَّانُهُ فِی نُقْصَانٍ.
امام رضا علیه السّلام فرمودند: برای خانه های خود بهره‌ای از قرآن کریم قرار دهید؛ زیرا در خانه‌ای که قرآن قرائت شود گشایش برای ساکنانش فراهم آید و خیرش فراوان شود و اهل خانه در برکت و فزونی باشند و اگر قرآن خوانده نشود اهل خانه در تنگنا خواهند بود و خیر و برکتش کم شده و ساکنان آن رو به کمی خواهند رفت.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ٢٠٠، ح ٧٧٢٨
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: الدَّارُ إِذَا تُلِیَ فِیهَا کِتَابُ اللَّهِ کَانَ لَهَا نُورٌ سَاطِعٌ فِی السَّمَاءِ وَ تُعْرَفُ مِنْ بَیْنِ الدُّورِ.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: هنگامى که در خانه‌اى قرآن خوانده شود براى آن، نور درخشانى خواهد بود که در آسمان بدرخشد و در بین خانه‌ها شناخته شود.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ٢٠٠، ح ٧٧٢٩
قَالَ عَلِیّ علیه السّلام: طوبى لهؤلاءِ، کانوا أحَبَّ الناسِ إلى رسولِ اللّه ِ صلى الله علیه و آله.
امام على علیه السّلام هنگامی که صدای یاران خود را در مسجد که به خواندن قرآن بلند بود شنید، فرمودند: خوشا به حالشان. اینان محبوبترین مردم نزد رسول خدا (ص) بودند.
میزان الحکمه جلد ١٠ حدیث ١٦٤٦٤
بَعَثَ النبیُّ صلى الله علیه و آله وَفدا إلَى الیَمَنِ، فَأمَّرَ علَیهِم أمیرا مِنهُم و هُو أصغَرُهُم، فَمَکَثَ أیّاما لم یَسِرْ … فقالَ لَهُ رجُلٌ: یا رسولَ اللّه ِ، أ تُؤَمِّرُهُ علَینا و هُو أصغَرُنا؟! فَذَکَرَ النبیُّ صلى الله علیه و آله قِراءتَهُ القرآنَ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله هیاتی را به یمن فرستاد و از میان آنها، کم سال‌ترین فرد را به ریاستشان برگزید چـنـد روزی گـذشت و آن هیات راهی نشد مردی به پیامبر عرض کرد: ای رسول خدا! او را که از همه ما سنش کمتر است رئیس ما کرده ای؟ پیامبر صلّى اللَّه علیه و آله (دربیان علت این کار) قاری قرآن بودن او را یاد آور شد.
میزان الحکمه جلد ١٠ حدیث ١٦٤٩٢
عَنِ النَّبِیِّ (ص) قَالَ: مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ فَکَأَنَّمَا أُدْرِجَتِ النُّبُوَّةُ بَیْنَ جَنْبَیْهِ إِلَّا أَنَّهُ لَا یُوحَى إِلَیْهِ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: کسی که قرآن بخواند مانند آن است که درجه نبوت در قلب او جاری شده غیر از اینکه به او وحی نمی‌شود.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٩١، ح ٧٧٠٤
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ فَهُوَ غَنِیٌّ وَ لَا فَقْرَ بَعْدَهُ وَ إِلَّا مَا بِهِ غِنًى.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: هر که قرآن بخواند او بىنیاز شود و نیازى پس از آن نیست و گر نه (اگر قرآن بىنیازش نکند) هیچ چیز او را بىنیاز نکند.
الکافی (ط – الإسلامیة)، ج ٢، ص ٦٠٥، ح ٨- وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٧٨، ح ٧٦٧٢
عَنِ النَّبِیِّ (ص) أَنَّهُ قَالَ: مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ فَظَنَ [فرأى] أَنَّ أَحَداً أُعْطِیَ أَفْضَلَ مِمَّا أُعْطِیَ فَقَدْ حَقَّرَ مَا عَظَّمَ اللَّهُ وَ عَظَّمَ مَا حَقَّرَ اللَّهُ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: هر که قرآن بخواند و گمان کند که به کسى چیزى برتر از آن که به وى داده شده داده‌اند، به حتم آنچه را خدا بزرگ کرده است کوچک شمرده و آنچه را خدا کوچک کرده بزرگ شمرده است.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٧٠، ح ٧٦٥٤
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): الغُرَباءُ فی الدنیا أربَعةٌ: قرآنٌ فی جَوفِ ظالِمٍ و مَسجِدٌ فی نادی قَومٍ لا یُصَلّى فیهِ و مُصحَفٌ فی بَیتٍ لا یُقرَأُ فیهِ و رَجُلٌ صالِحٌ مَع قَومِ سوءٍ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: غریبان دنیا چهار نفرند: قرآنی که در اندرون ستمگر است، مسجدی که درمحله‌ای باشد و مردم در آن نـمـاز نخوانند، قرآنی که در خانه‌ای باشد و خوانده نشود و مرد پرهیزگار در میان مردم بد.
میزان الحکمه جلد ١٠ حدیث ١٦٥٥٤
ثواب قرائت
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: مَنْ قَرَأَ مِائَةَ آیَةٍ یُصَلِّی بِهَا فِی لَیْلَةٍ کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ بِهَا قُنُوتَ لَیْلَةٍ وَ مَنْ قَرَأَ مِائَتَیْ آیَةٍ فِی غَیْرِ صَلَاةٍ لَمْ یُحَاجَّهُ الْقُرْآنُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَ مَنْ قَرَأَ خَمْسَمِائَةِ آیَةٍ فِی یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ فِی صَلَاةِ النَّهَارِ وَ اللَّیْلِ کَتَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ فِی اللَّوْحِ الْمَحْفُوظِ قِنْطَاراً مِنَ الْحَسَنَاتِ وَ الْقِنْطَارُ أَلْفٌ وَ مِائَتَا أُوقِیَّةٍ وَ الْأُوقِیَّةُ أَعْظَمُ مِنْ جَبَلِ أُحُدٍ.
امام صادق علیه السلام فرمودند: هر که صد آیه در نمازى در شب بخواند خداى عزوجل براى او عبادت یک شب را ثبت کند و هر که دویست آیه در غیر از نماز بخواند قرآن در روز قیامت با او خصومت نورزد و هر که در شبانه روز در نماز روز و شب پانصد آیه بخواند خداى عزوجل براى او در لوح محفوظ یک قنطار حسنه نویسد و قنطار هزار و دویست اوقیه است و اوقیه بزرگتر از کوه احد است.
الکافی (ط – الإسلامیة)، ج ٢، ص ٦٢١، ح ٩
عَنِ النَّبِیِّ (ص) قَالَ: إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ حَبْلُ اللَّهِ وَ هُوَ النُّورُ الْمُبِینُ وَ الشِّفَاءُ النَّافِعُ – إِلَى أَنْ قَالَ- فَاتْلُوهُ فَإِنَّ اللَّهَ یَأْجُرُکُمْ عَلَى تِلَاوَتِهِ بِکُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ حَسَنَاتٍ أَمَا إِنِّی لَا أَقُولُ الم عَشْرٌ وَ لَکِنْ أَلِفٌ عَشْرٌ وَ لَامٌ عَشْرٌ وَ مِیمٌ عَشْرٌ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: همانا این قرآن ریسمان الهی و نور بیان کننده و شفاء نافع است – تا اینکه فرمودند – پس تلاوت کنید آن را همانا خداوند اجر می‌دهد به شما بر تلاوت آن به هر حرفی ده حسنه نمی‌گویم الم ده حسنه بلکه الف ده حسنه، لام ده حسنه و میم ده حسنه.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٩١، ح ٧٧٠٢
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: قِیلَ (یَا رَسُولَ اللَّهِ) أَیُّ الرِّجَالِ خَیْرٌ قَالَ الْحَالُّ الْمُرْتَحِلُ قِیلَ (یَا رَسُولَ اللَّهِ) – وَ مَا الْحَالُّ الْمُرْتَحِلُ قَالَ الْفَاتِحُ الْخَاتِمُ الَّذِی یَقْرَأُ الْقُرْآنَ وَ یَخْتِمُهُ فَلَهُ عِنْدَ اللَّهِ دَعْوَةٌ مُسْتَجَابَةٌ.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: گفته شد رسول خدا (ص) کدامیک از مردان بهترند؟ فرمودند: آن که چون فرود آید کوچ کند. سؤال شد: اى رسول خدا او کیست؟ فرمود: آن که چون از اول قرآن شروع به تلاوت کند آن را به پایان رساند و ختم کند، خواسته چنین شخصى حتما در نزد خداوند مستجاب است.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٨٩، ح ٧٦٩٥
عَنِ النَّبِیِّ (ص) قَالَ: قَالَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى مَنْ شُغِلَ بِقِرَاءَةِ الْقُرْآنِ عَنْ دُعَائِی وَ مَسْأَلَتِی أَعْطَیْتُهُ أَفْضَلَ ثَوَابِ الشَّاکِرِینَ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: کسی که مشغول شود به قرائت قرآن از دعای من و درخواست از من، به او برترین ثواب شکرگزاران را اعطا می‌کنم.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٩٢، ح ٧٧٠٦
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ، قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (ع): الْبَیْتُ الَّذِی یُقْرَأُ فِیهِ الْقُرْآنُ وَ یُذْکَرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِیهِ تَکْثُرُ بَرَکَتُهُ وَ تَحْضُرُهُ الْمَلَائِکَةُ وَ تَهْجُرُهُ الشَّیَاطِینُ وَ یُضِیءُ لِأَهْلِ السَّمَاءِ کَمَا تُضِیءُ الْکَوَاکِبُ لِأَهْلِ الْأَرْضِ وَ إِنَّ الْبَیْتَ الَّذِی لَا یُقْرَأُ فِیهِ الْقُرْآنُ وَ لَا یُذْکَرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِیهِ تَقِلُّ بَرَکَتُهُ وَ تَهْجُرُهُ الْمَلَائِکَةُ وَ تَحْضُرُهُ الشَّیَاطِینُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: خانه‌اى که در آن قرآن خوانده شود و ذکر خداى عز و جل در آن شود، برکتش بسیار گردد و فرشتگان در آن بیایند و شیاطین از آن دور شوند و براى اهل آسمان مىدرخشد چنانچه ستارگان براى اهل زمین مىدرخشند؛ و خانه‌اى که در آن قرآن خوانده نشود و ذکر خداى عز و جل در آن نشود برکتش کم شود و فرشتگان از آن دور شوند و شیاطین در آن حاضر گردند.
الکافی (ط – الإسلامیة)، ج ٢، ص ٦١٠، ح ٣- وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٩٩، ح ٧٧٢٥
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ قَائِماً فِی صَلَاتِهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ مِائَةَ حَسَنَةٍ وَ مَنْ قَرَأَهُ فِی صَلَاتِهِ جَالِساً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ خَمْسِینَ حَسَنَةً وَ مَنْ قَرَأَهُ فِی غَیْرِ صَلَاتِهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ عَشْرَ حَسَنَاتٍ.
امام باقر علیه السّلام فرمودند: هر که قرآن در حال ایستاده در نمازش بخواند خداوند به هر حرفى از آن صد حسنه براى او بنویسد و هر که آن را در نمازش نشسته بخواند خداوند به هر حرفى پنجاه حسنه برایش بنویسد و هر که قرآن را در غیر از نمازش بخواند خداوند به هر حرفى ده حسنه برایش بنویسد.
الکافی (ط – الإسلامیة)، ج ٢، ص ٦١١، ح ١- وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٨٧، ح ٧٦٩٠
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: مَا یَمْنَعُ التَّاجِرَ مِنْکُمُ الْمَشْغُولَ فِی سُوقِهِ إِذَا رَجَعَ إِلَى مَنْزِلِهِ أَنْ لَا یَنَامَ حَتَّى یَقْرَأَ سُورَةً مِنَ الْقُرْآنِ فَتُکْتَبَ لَهُ مَکَانَ کُلِّ آیَةٍ یَقْرَؤُهَا عَشْرُ حَسَنَاتٍ وَ یُمْحَى عَنْهُ عَشْرُ سَیِّئَاتٍ.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: چه باز می‌دارد تاجرى را که در بازار مشغول (به تجارت است) از اینکه چون (شب هنگام) به خانه باز می‌گردد نخوابد تا یک سوره از قرآن بخواند و به جاى هر آیه که می‌خواند برایش ده حسنه نوشته شود و ده گناه از او محو گردد.
الکافی (ط – الإسلامیة)، ج ٢، ص ٦١١، ح ٢- وسائل الشیعة، ج ٦، ص ٢٠١، ح ٧٧٣٠
عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ عَلِیٍّ (ع) قَالَ: مَنْ قَرَأَ آیَةً مِنْ کِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فِی صَلَاتِهِ قَائِماً یُکْتَبُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ مِائَةُ حَسَنَةٍ فَإِذَا قَرَأَهَا فِی غَیْرِ صَلَاةٍ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ- عَشْرَ حَسَنَاتٍ وَ إِنِ اسْتَمَعَ الْقُرْآنَ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ حَسَنَةً وَ إِنْ خَتَمَ الْقُرْآنَ لَیْلًا صَلَّتْ عَلَیْهِ الْمَلَائِکَةُ حَتَّى یُصْبِحَ وَ إِنْ خَتَمَهُ نَهَاراً صَلَّتْ عَلَیْهِ الْحَفَظَةُ حَتَّى یُمْسِیَ وَ کَانَتْ لَهُ دَعْوَةٌ مُجَابَةٌ وَ کَانَ خَیْراً لَهُ مِمَّا بَیْنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ قُلْتُ هَذَا لِمَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ فَمَنْ لَمْ یَقْرَأْ قَالَ یَا أَخَا بَنِی أَسَدٍ إِنَّ اللَّهَ جَوَادٌ مَاجِدٌ کَرِیمٌ إِذَا قَرَأَ مَا مَعَهُ أَعْطَاهُ اللَّهُ ذَلِکَ.
امام حسین علیه السّلام فرمودند: هر کس یک آیه از کتاب خداى عز و جل را در نمازش در حال ایستاده بخواند در برابر هر حرفى خداوند صد حسنه برایش بنویسد و اگر در غیر از نماز بخواند بهر حرفى ده حسنه بنویسد و اگر قرآن را گوش دهد به هر حرفى یک حسنه برایش بنویسد و اگر قرآن را شبانه ختم کند فرشتگان تا صبح براى او رحمت فرستند و اگر روز آن را ختم کند تا شام فرشتگان نگهبان (در روز) بر او رحمت فرستند و یک دعاى مستجاب شده نزد خداوند دارد، (و این دعا یا ختم قرآن) براى او بهتر است از آنچه میان زمین و آسمان است. گوید من عرض کردم: این پاداش آن کسى است که همه قرآن را بخواند و اگر کسى همه آن را نخواند (چه پاداشى دارد)؟ فرمود: اى برادر اسدى خداوند بخشنده و بزرگوار و کریم است هر چه از قرآن که بلد باشد و بخواند خداوند این پاداش را به او می‌دهد.
الکافی (ط – الإسلامیة)، ج ٢، ص ٦١١، ح ٣- وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٨٧، ح ٧٦٩١
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): مَنْ قَرَأَ عَشْرَ آیَاتٍ فِی لَیْلَةٍ لَمْ یُکْتَبْ مِنَ الْغَافِلِینَ وَ مَنْ قَرَأَ خَمْسِینَ آیَةً کُتِبَ مِنَ الذَّاکِرِینَ وَ مَنْ قَرَأَ مِائَةَ آیَةٍ کُتِبَ مِنَ الْقَانِتِینَ وَ مَنْ قَرَأَ مِائَتَیْ آیَةٍ کُتِبَ مِنَ الْخَاشِعِینَ وَ مَنْ قَرَأَ ثَلَاثَ مِائَةِ آیَةٍ کُتِبَ مِنَ الْفَائِزِینَ وَ مَنْ قَرَأَ خَمْسَمِائَةِ آیَةٍ کُتِبَ مِنَ الْمُجْتَهِدِینَ وَ مَنْ قَرَأَ أَلْفَ آیَةٍ کُتِبَ لَهُ قِنْطَارٌ مِنْ تِبْرٍ الْقِنْطَارُ خَمْسَةَ عَشَرَ أَلْفَ مِثْقَالٍ مِنْ ذَهَبٍ وَ الْمِثْقَالُ أَرْبَعَةٌ وَ عِشْرُونَ قِیرَاطاً أَصْغَرُهَا مِثْلُ جَبَلِ أُحُدٍ وَ أَکْبَرُهَا مَا بَیْنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هر که در یک شب ده آیه از قرآن بخواند از غافلین نوشته نشود و هر که پنجاه آیه بخواند در زمره ذاکرین نوشته شود و هر که صد آیه بخواند در زمره قانتین نوشته شود و هر که دویست آیه بخواند از خاشعین نوشته شود و هر که سیصد آیه بخواند از فائزین نوشته شود و هر که پانصد آیه بخواند از مجتهدین نوشته شود و هر که هزار آیه بخواند براى او (ثواب انفاق) یک قنطار از طلا نوشته شود و قنطار پانزده هزار مثقال طلا است، که هر مثقال بیست و چهار قیراط است که کوچکترین آنها به اندازه کوه احد و بزرگترین آنها به اندازه آنچه میان زمین و آسمان است.
الکافی (ط – الإسلامیة)، ج ٢، ص ٦١٢، ح ٥ – وسائل الشیعة، ج ٦، ص ٢٠١، ح ٧٧٣١
عَنْ رَسُولِ اللَّهِ (ص): إِنَّ الْمُؤْمِنَ إِذَا قَرَأَ الْقُرْآنَ نَظَرَ اللَّهُ إِلَیْهِ بِالرَّحْمَة.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: وقتی مؤمن قرآن بخواند خدا با رحمت در او نظر کند.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ٤، ص ٢٥٧، ح ٤٦٣٧
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): یَا سَلْمَانُ الْمُؤْمِنُ إِذَا قَرَأَ الْقُرْآنَ فَتَحَ اللَّهُ عَلَیْهِ أَبْوَابَ الرَّحْمَة
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: اى سلمان! چون مؤمن قرآن بخواند، خدا درهاى رحمت را بر او مىگشاید.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ٤، ص ٢٥٨، ح ٤٦٣٧
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): یَا سَلْمَانُ عَلَیْکَ بِقِرَاءَةِ الْقُرْآنِ فَإِنَّ قِرَاءَتَهُ کَفَّارَةٌ لِلذُّنُوبِ وَ سِتْرٌ مِنَ النَّارِ وَ أَمَانٌ مِنَ الْعَذَاب.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: اى سلمان! بر تو باد به خواندن قرآن، که خواندن آن کفاره گناهان است و پوششى از آتش و ایمنیى از عذاب است.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ٤، ص ٢٥٧، ح ٤٦٣٧
عَنْ عَلِیٍّ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ فِی الصَّلَاةِ أَفْضَلُ مِنْ قِرَاءَةِ الْقُرْآنِ فِی غَیْرِ الصَّلَاةِ وَ قِرَاءَةُ الْقُرْآنِ فِی غَیْرِ الصَّلَاةِ أَفْضَلُ مِنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَ ذَکْرُ اللَّهِ تَعَالَى أَفْضَلُ مِنَ الصَّدَقَةِ وَ الصَّدَقَةُ أَفْضَلُ مِنَ الصِّیَامِ وَ الصِّیَامُ جُنَّةٌ مِنَ النَّار
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم فرمودند: خواندن قرآن در نماز بهتر از خواندن آن در غیر نماز است و خواند قرآن در غیر نماز بهتر از ذکر خداى متعال است و ذکر خداى متعال بهتر از صدقه دادن است و صدقه دادن بهتر از روزه گرفتن است و روزه سپرى در برابر آتش است.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ٤، ص ٢٥٩، ح ٤٦٣٩
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): إِنْ أَرَدْتُمْ عَیْشَ السُّعَدَاءِ وَ مَوْتَ الشُّهَدَاءِ وَ النَّجَاةَ یَوْمَ الْحَشْرِ وَ الظِّلَّ یَوْمَ الْحَرُورِ وَ الْهُدَى یَوْمَ الضَّلَالَةِ فَادْرُسُوا الْقُرْآنَ فَإِنَّهُ کَلَامُ الرَّحْمَنِ وَ حِرْزٌ مِنَ الشَّیْطَانِ وَ رُجْحَانٌ فِی الْمِیزَانِ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: اگر مىخواهید که همچون سعادتمندان زندگى کنید و همچون شهیدان از دنیا بروید و در روز حسرت نجات یابید و در روز گرماى سخت سایبانى داشته باشید و در روز گمراهى بر راه راست بروید، قرآن بخوانید که کلام رحمان است و حرزى در برابر شیطان و سبب سنگینى ترازوى اعمال است.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ٤، ص ٢٣٢، ح ٤٥٧٠
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ حَتَّى یَسْتَظْهِرَهُ وَ یَحْفَظَهُ أَدْخَلَهُ اللَّهُ الْجَنَّةَ وَ شَفَّعَهُ فِی عَشَرَةٍ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ کُلُّهُمْ قَدْ وَجَبَتْ لَهُمُ النَّارُ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هر که قرآن را چنان بخواند که آن را به خاطر بسپارد و از یاد نبرد خداوند او را وارد بهشت کند و در مورد ده نفر از خانواده‌اش که در اثر گناهان آتش بر همه آنان لازم شده است او را شفیع آنان گرداند.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٦٩، ح ٧٦٤٩
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: مَنِ اسْتَمَعَ حَرْفاً مِنْ کِتَابِ اللَّهِ مِنْ غَیْرِ قِرَاءَةٍ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ حَسَنَةً وَ مَحَا عَنْهُ سَیِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَةً وَ مَنْ قَرَأَ نَظَراً مِنْ غَیْرِ صَلَاةٍ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِّ حَرْفٍ حَسَنَةً وَ مَحَا عَنْهُ سَیِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ دَرَجَةً وَ مَنْ تَعَلَّمَ مِنْهُ حَرْفاً ظَاهِراً کَتَبَ اللَّهُ لَهُ عَشْرَ حَسَنَاتٍ وَ مَحَا عَنْهُ عَشْرَ سَیِّئَاتٍ وَ رَفَعَ لَهُ عَشْرَ دَرَجَاتٍ قَالَ لَا أَقُولُ: بِکُلِّ آیَةٍ وَ لَکِنْ بِکُلِّ حَرْفِ بَاءٍ أَوْ تَاءٍ أَوْ شِبْهِهِمَا قَالَ وَ مَنْ قَرَأَ حَرْفاً وَ هُوَ جَالِسٌ فِی صَلَاةٍ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِهِ خَمْسِینَ حَسَنَةً وَ مَحَا عَنْهُ خَمْسِینَ سَیِّئَةً وَ رَفَعَ لَهُ خَمْسِینَ دَرَجَةً وَ مَنْ قَرَأَ حَرْفاً وَ هُوَ قَائِمٌ فِی صَلَاتِهِ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِائَةَ حَسَنَةٍ وَ مَحَا عَنْهُ مِائَةَ سَیِّئَةٍ وَ رَفَعَ لَهُ مِائَةَ دَرَجَةٍ وَ مَنْ خَتَمَهُ کَانَتْ لَهُ دَعْوَةٌ مُسْتَجَابَةٌ مُؤَخَّرَةً أَوْ مُعَجَّلَةً قَالَ قُلْتُ: جُعِلْتُ فِدَاکَ خَتَمَهُ کُلَّهُ قَالَ خَتَمَهُ کُلَّهُ.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: هر که یک حرف از قرآن را گوش کند و نخواند، برایش یک حسنه نوشته شود و از او یک گناه محو شود و او را یک درجه بالا برد و هر که آن را بخواند با نگاه بىتلفظ و صوت، خدا به هر حرفى براى او حسنهاى نویسد و از او گناهى پاک کند و او را درجهاى بالا برد و هر که یک حرف ظاهر از آن را یاد گیرد، خدا براى او ده حسنه نویسد و از او ده گناه پاک کند و او را ده درجه بالا برد؛ فرمود نمىگویم به هر آیه بلکه به هر حرف مانند باء یا تاء یا مانند آنها. فرمود: و هر که حرف [ظاهر] از آن را در نماز نشسته بخواند، خدا براى او پنجاه حسنه نویسد و پنجاه گناه از او محو کند و پنجاه درجه او را بالا برد و هر که آن را ایستاده در نمازش بخواند، خدا به هر حرف از آن برایش صد حسنه نویسد و از او صد گناه پاک کند و او را صد درجه بالا برد و هر که آن را ختم کند، دعاى اجابتشدهاى دارد در آینده یا کنون. گوید: گفتم قربانت، همه آن را ختم کند؟ فرمود: همه آن را ختم کند.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٨٨، ح ٧٦٩٢
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): مَنْ قَرَأَ مِائَةَ آیَةٍ لَمْ یُکْتَبْ مِنَ الْغَافِلِینَ وَ مَنْ قَرَأَ مِائَتَیْ آیَةٍ کُتِبَ مِنَ الْقَانِتِینَ وَ مَنْ قَرَأَ ثَلَاثَمِائَةِ آیَةٍ لَمْ یُحَاجَّهُ الْقُرْآنُ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هر که صد آیه (قرآن) بخواند از غافلین نوشته نمی‌شود و هر که دویست آیه بخواند از قانتین نوشته نمی‌شود و هر که سیصد آیه بخواند قرآن بر او احتجاج نمی‌کند.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٩٠، ح ٧٦٩٨
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: لِقَارِئِ الْقُرْآنِ بِکُلِّ حَرْفٍ یَقْرَؤُهُ فِی الصَّلَاةِ قَائِماً مِائَةُ حَسَنَةٍ وَ قَاعِداً خَمْسُونَ حَسَنَةً وَ مُتَطَهِّراً فِی غَیْرِ صَلَاةٍ خَمْسٌ وَ عِشْرُونَ حَسَنَةً وَ غَیْرَ مُتَطَهِّرٍ عَشْرُ حَسَنَاتٍ أَمَا إِنِّی لَا أَقُولُ: المر بَلْ لَهُ بِالْأَلِفِ عَشْرٌ وَ بِاللَّامِ عَشْرٌ وَ بِالْمِیمِ عَشْرٌ وَ بِالرَّاءِ عَشْرٌ.
امام صادق علیه السلام فرمودند: به هر حرفی که قرائت کننده قرآن در نماز در حالت ایستاده قرائت می‌کند صد حسنه داده می‌شود و اگر نشسته بخواند پنجاه حسنه و اگر با وضو و در غیر نماز باشد بیست و پنج حسنه و اگر بدون وضو باشد ده حسنه به او داده می‌شود. نه اینکه المر یک حرف باشد بلکه الف ده حسنه لام ده حسنه میم ده حسنه راء ده حسنه دارد.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٩٦، ح ٧٧١٨
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): مَنْ قَرَأَ کُلَّ یَوْمٍ مِائَةَ آیَةٍ فِی الْمُصْحَفِ بِتَرْتِیلٍ وَ خُشُوعٍ وَ سُکُونٍ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِنَ الثَّوَابِ بِمِقْدَارِ مَا یَعْمَلُهُ جَمِیعُ أَهْلِ الْأَرْضِ وَ مَنْ قَرَأَ مِائَتَیْ آیَةٍ کَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِنَ الثَّوَابِ بِمِقْدَارِ مَا یَعْمَلُهُ أَهْلُ السَّمَاءِ وَ أَهْلُ الْأَرْضِ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هر که در هر روز صد آیه از روی قرآن با ترتیل و خشوع و آرامش بخواند خداوند برای او ثواب هر آنچه عمل کرده اند از اهل زمین به آن آیه می‌نویسد و کسی که دویست آیه بخواند خداوند برای او به مقدار ثواب هر آنچه عمل کرده اند از اهل آسمان و زمین می‌نویسد.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ٤، ص ٢٦٥، ح ٤٦٥٩
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): مَنِ استَمَعَ إلى آیَةٍ مِن کتابِ اللّه ِ کُتِبَت لَهُ حَسَنةً مُضاعَفةً و مَن تَلا آیَةً مِن کتابِ اللّه ِ کانَت لَهُ نورا یَومَ القِیامَةِ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هـر که به یک آیه از کتاب خدا گوش دهد برایش ثوابی دو چندان نوشته شود و هر که یک آیه از کتاب خدا تلاوت کند روزقیامت آن آیه نوری برای او باشد.
میزان الحکمه جلد ١٠ حدیث ١٦٥٦٧
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ ابْتِغَاءَ وَجْهِ اللَّهِ وَ تَفَقُّهاً فِی الدِّینِ کَانَ لَهُ مِنَ الثَّوَابِ مِثْلُ جَمِیعِ مَا أُعْطِیَ الْمَلَائِکَةُ وَ الْأَنْبِیَاءُ وَ الْمُرْسَلُونَ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: کسی که قرآن بخواند به جهت رسیدن به وجه خدا (رضایت خدا) و فهم دین، برای او ثوابی به اندازه ثواب هر آنچه که اعطا شده به فرشتگان و انبیاء و مرسلین (همه پیامبران) باشد.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٨٣، ح ٧٦٨٣
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: مَنْ خَتَمَ الْقُرْآنَ بِمَکَّةَ مِنْ جُمُعَةٍ إِلَى جُمُعَةٍ- أَوْ أَقَلَّ مِنْ ذَلِکَ أَوْ أَکْثَرَ وَ خَتَمَهُ فِی یَوْمِ الْجُمُعَةِ- کَتَبَ اللَّهُ لَهُ مِنَ الْأَجْرِ وَ الْحَسَنَاتِ مِنْ أَوَّلِ جُمُعَةٍ کَانَتْ فِی الدُّنْیَا إِلَى آخِرِ جُمُعَةٍ تَکُونُ فِیهَا وَ إِنْ خَتَمَهُ فِی سَائِرِ الْأَیَّامِ فَکَذَلِکَ.
امام محمد باقر علیه السّلام فرمودند: هر که قرآن را در مکه یا کمتر یا بیشتر از آن در روز جمعه ختم کند، خداوند ثواب همه نیکیهائى که از اولین جمعه دنیا تا آخرین جمعه آن است در نامه اعمال او ثبت مىفرماید و چنانچه قرآن را در روزهاى دیگر ختم کند، همین پاداش براى او خواهد بود.
الکافی (ط – الإسلامیة)، ج ٢، ص ٦١٢، ح ٤- وسائل الشیعة، ج ٦، ص ٢٠٢، ح ٧٧٣٢
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ فِی الْمُصْحَفِ مُتِّعَ بِبَصَرِهِ وَ خُفِّفَ عَنْ وَالِدَیْهِ وَ إِنْ کَانَا کَافِرَیْنِ.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: هر که قرآن را از روى آن بخواند از دیدگان خود بهرهمند شود و سبب کم شدن عذاب پدر و مادرش گردد اگر چه آن دو کافر باشند.
الکافی (ط – الإسلامیة)، ج ٢، ص ٦١٣، ح ١- وسائل الشیعة، ج ٦، ص ٢٠٤، ح ٧٧٣٤
توصیه به قرائت قرآن
إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنى مِنْ ثُلُثَیِ الَّیْلِ وَ نِصْفَهُ وَ ثُلُثَهُ وَ طائِفَةٌ مِنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَ اللهُ یُقَدِّرُ الَّیْلَ وَ النَّهارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَؤُا ما تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضى وَ آخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللهِ وَ آخَرُونَ یُقاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللهِ فَاقْرَؤُا ما تَیَسَّرَ مِنْهُ وَ أَقِیمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّکاةَ وَ أَقْرِضُوا اللهَ قَرْضاً حَسَناً وَ ما تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللهِ هُوَ خَیْراً وَ أَعْظَمَ أَجْراً وَ اسْتَغْفِرُوا اللهَ إِنَّ اللهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ.
پروردگارت مى داند که تو و گروهى از آنها که با تو هستند نزدیک دو ثلث از شب یا نصف یا ثلث آن را به پا مى خیزید؛ (و به عبادت و تلاوت قرآن مى پردازید) خداوند شب و روز را اندازه‌گیرى مى‌کند؛ او مى‌داند که شما نمى‌توانید مقدار آن را (به دقت براى عبادت کردن) اندازه‌گیرى کنید، پس شما را بخشید؛ اکنون هر آنچه در توان شماست قرآن بخوانید. او مى داند به زودى گروهى از شما بیمار مى‌شوند و گروهى دیگر براى به دست آوردن فضل الهى (و کسب روزى) به سفر مى‌روند و گروهى دیگر در راه خدا جهاد مى‌کنند (و از تلاوت قرآن باز مى‌مانند)، پس آنچه براى شما ممکن است از آن تلاوت کنید و نماز را بر پا دارید و زکات بپردازید و به خدا «قرض الحسنه» دهید (در راه او انفاق نمایید) و (بدانید) آنچه از کارهاى نیک براى خود از پیش مى‌فرستید آن را نزد خدا به بهترین وجه و بزرگترین پاداش خواهید یافت؛ و از خدا آمرزش بطلبید که خداوند آمرزنده و مهربان است.
سوره مزمل، آیه ٢٠
اُتْلُ ما أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنَ الْکِتابِ وَ أَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْکَرِ وَ لَذِکْرُ اللهِ أَکْبَرُ وَ اللهُ یَعْلَمُ ما تَصْنَعُونَ.
آنچه را از کتاب (آسمانى) به تو وحى شده تلاوت کن و نماز را بر پا دار که نماز (انسان را) از زشتیها و اعمال ناپسند باز مى دارد و یاد خدا بزرگتر (و برتر) است و خداوند آنچه را انجام مى دهید مى داند.
سوره عنکبوت، آیه ٤٥
إِنَّ الَّذِینَ یَتْلُونَ کِتابَ اللهِ وَ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمّا رَزَقْناهُمْ سِرّاً وَ عَلانِیَةً یَرْجُونَ تِجارَةً لَنْ تَبُورَ (٢٩) لِیُوَفِّیَهُمْ أُجُورَهُمْ وَ یَزِیدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَکُورٌ (٣٠)
به یقین کسانى که کتاب الهى را تلاوت مى‌کنند و نماز را برپا مى‌دارند و از آنچه به آنان روزى داده‌ایم پنهان و آشکار انفاق مى‌کنند، تجارتى (پرسود و) بى زیان را امید دارند. (٢٩) (آنها این اعمال صالح را انجام مى دهند) تا خداوند اجر و پاداش کامل به آنها دهد و از فضلش بر (پاداش) آنها بیفزاید که او آمرزنده و شکرگزار (و قدردان) است. (٣٠)
سوره فاطر، آیه ٣٠
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): خَیرُکُم مَن قَرَأ القرآنَ و أقرَأهُ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: بهترین شما کسی است که قرآن را بخواند و باعث به قرآن خواندن دیگران شود.
میزان الحکمه جلد ١٠ حدیث ١٦٤٥٩
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): اقْرَءُوا الْقُرْآنَ وَ اسْتَظْهِرُوهُ فَإِنَّ اللَّهَ تَعَالَى لَا یُعَذِّبُ قَلْباً وَعَى الْقُرْآنَ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: قرآن بخوانید و آن را پشتیبان خود سازید پس همانا خداى متعال قلبى را که قرآن را در خود داشته باشد عذاب نمىکند.
مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، ج ٤، ص ٢٤٥، ح ٤٦٠٨
فِی وَصِیَّةِ النَّبِیِّ (ص) لِعَلِیٍّ (ع) قَالَ: وَ عَلَیْکَ بِقِرَاءَةِ الْقُرْآنِ عَلَى کُلِّ حَالٍ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: و بر تو باد به قرائت قرآن در هر حال.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٩٢، ح ٧٧٠٧
قَالَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ علی (ع): أَحْسِنُوا تِلَاوَةَ الْقُرْآنِ فَإِنَّهُ أَنْفَعُ الْقَصَصِ وَ اسْتَشْفُوا بِهِ فَإِنَّهُ شِفَاءُ الصُّدُورِ.
امام على علیه السّلام فرمودند: خواندن قرآن را به نیکی انجام دهید بدرستى که آن (قرآن) سودمندترین داستان است و از آن طلب شفا کنید پس بدرستى که آن شفاى سینههاست.
تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، ص ١١٢، ح ١٩٩٠
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: الْقُرْآنُ عَهْدُ اللَّهِ إِلَى خَلْقِهِ فَقَدْ یَنْبَغِی لِلْمَرْءِ الْمُسْلِمِ أَنْ یَنْظُرَ فِی عَهْدِهِ وَ أَنْ یَقْرَأَ مِنْهُ فِی کُلِّ یَوْمٍ خَمْسِینَ آیَةً.
امام صادق علیه السّلام فرمودند: قرآن عهد خداوند و فرمان او است بر خلقش پس سزاوار است براى شخص مسلمان که در این عهد و فرمان خدا نظر کند و روزى پنجاه آیه از آن را بخواند.
الکافی (ط – الإسلامیة)، ج ٢، ص ٦٠٩، ح ١- وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٩٨، ح ٧٧٢١
عَنْ لَیْثِ بْنِ أَبِی سُلَیْمٍ رَفَعَهُ قَالَ قَالَ النَّبِیُّ (ص): نَوِّرُوا بُیُوتَکُمْ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ لَا تَتَّخِذُوهَا قُبُوراً کَمَا فَعَلَتِ الْیَهُودُ وَ النَّصَارَى صَلَّوْا فِی الْکَنَائِسِ وَ الْبِیَعِ وَ عَطَّلُوا بُیُوتَهُمْ فَإِنَّ الْبَیْتَ إِذَا کَثُرَ فِیهِ تِلَاوَةُ الْقُرْآنِ کَثُرَ خَیْرُهُ وَ اتَّسَعَ أَهْلُهُ وَ أَضَاءَ لِأَهْلِ السَّمَاءِ کَمَا تُضِیءُ نُجُومُ السَّمَاءِ لِأَهْلِ الدُّنْیَا.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: خانههاى خود را با تلاوت قرآن روشن کنید و آنها را گورستان نکنید چنانچه یهود و نصارى کردند، در کلیساها و عبادتگاههاى خود نماز کنند ولى خانههاى خویش را معطل گذاردهاند (و در آنها عبادتى انجام ندهند) زیرا که هر گاه در خانه‌ای بسیار تلاوت قرآن شود خیر و برکتش زیاد شود و اهل آن به وسعت رسند و آن خانه براى اهل آسمان درخشندگى دارد چنانچه ستارگان آسمان براى اهل زمین میدرخشند.
الکافی (ط – الإسلامیة)، ج ٢، ص ٦١٠، ح ١- وسائل الشیعة، ج ٦، ص ٢٠٠، ح ٧٧٢٧
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): ما اجتَمَعَ قَومٌ فی بَیتٍ مِن بُیوتِ اللّه ِ یَتلُونَ کتابَ اللّه ِو یَتَدارَسُونَهُ بینَهُم إلاّ نَزَلَت علَیهِمُ السَّکینَةُ و غَشِیَتهُمُ الرَّحمَةُ و حَفَّتهُمُ الملائکةُ و ذَکَرَهُمُ اللّه ُفیمَن عِندَهُ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هـیـچ گروهی در خانه ای از خانه های خدا برای تلاوت کتاب خدا و مباحثه آن جمع نشدند مگر ایـن کـه آرامـش بر آنان فرود آمد و رحمت، آنها را در بر گرفت و فرشتگان آنان را در میان گرفتند و خداوند در میان کسانی که نزدش هستند از آنان یاد کرد.
میزان الحکمه جلد ١٠ حدیث ١٦٤٦٧
قال عَلِیّ علیه السّلام: أینَ القَومُ الذینَ دُعُوا إلَى الإسلامِ فَقَبِلُوهُ و قَرَؤوا القرآنَ فَأحکَموهُ؟
امام على علیه السّلام فرمودند: کجایند آن مردمی که به اسلام فرا خوانده شدند و آن را پذیرفتند و قرآن را خواندند و استوارش گردانیدند.
نهج البلاغة (للصبحی صالح)، ص ١٧٧، خطبه ١٢١
قال عَلِیّ علیه السّلام: أوِّهِ على إخوانیَ الذینَ تَلَوُا القرآنَ فَأحکَمُوهُ و تَدَبَّرُوا الفَرضَ فَأقامُوهُ، أحیَوا السُّنَّةَ و أماتُوا البِدعَةَ، دُعُوا للجِهادِ فَأجابوا و وَثِقُوا بالقائدِ فَاتَّبَعُوهُ.
امام على علیه السّلام فرمودند: دریغ و درد بر (نبودن) آن برادران من که قرآن را تلاوت کردند و استوارش گردانیدند و درباره فرایض اندیشیدند و آنها را بر پا داشتند و سنت (پیامبر (ص)) را زنده نگه داشتند و بدعت را میراندند، به جهاد فرا خوانده شدند و اجابت کردند و به رهبر خویش اطمینان کردند و از او پیروی نمودند.
نهج البلاغة (للصبحی صالح)، ص ٢٦٤، خطبه ۱۸۲
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): إذا أحَبَّ أحدُکُم أن یُحَدِّثَ رَبَّهُ فَلْیَقرَأْ القرآنَ.
رسول خدا صلّى اللَّه علیه و آله فرمودند: هر گاه فردی از شما دوست داشته باشد که با پروردگارش سخن بگوید قرآن بخواند.
میزان الحکمه جلد ١٠ حدیث ١٦٤٩٧
قَالَ عَلِیّ بْنِ موسی الرِّضَا (ع): یَنْبَغِی لِلرَّجُلِ إِذَا أَصْبَحَ أَنْ یَقْرَأَ بَعْدَ التَّعْقِیبِ خَمْسِینَ آیَةً.
امام رضا علیه السّلام فرمودند: شایسته است که انسان بعد از تعقیب نماز صبح پنجاه آیه (قرآن) بخواند.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٩٨، ح ٧٧٢٣
عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ: لِکُلِّ شَیْءٍ رَبِیعٌ وَ رَبِیعُ الْقُرْآنِ شَهْرُ رَمَضَانَ.
امام باقر علیه السّلام فرمود: هر چیزى بهارى دارد و بهار قرآن، ماه رمضان است.
الکافی (ط – الإسلامیة)، ج ٢، ص ٦٣٠، ح ١٠- وسائل الشیعة، ج ٦، ص ٢٠٣، ح ٧٧٣٣
عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) عَنْ أَبِیهِ فِی حَدِیثٍ قَالَ: کَانَ یَجْمَعُنَا فَیَأْمُرُنَا بِالذِّکْرِ حَتَّى تَطْلُعَ الشَّمْسُ وَ یَأْمُرُ بِالْقِرَاءَةِ مَنْ کَانَ یَقْرَأُ مِنَّا وَ مَنْ کَانَ لَا یَقْرَأُ مِنَّا أَمَرَهُ بِالذِّکْرِ وَ الْبَیْتُ الَّذِی یُقْرَأُ فِیهِ الْقُرْآنُ- وَ یُذْکَرُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِیهِ تَکْثُرُ بَرَکَتُهُ.
امام صادق علیه السّلام از پدرش نقل کردند: همیشه این گونه بود که ما (فرزندان) را جمع مىکرد (بعد از نماز صبح) سپس دستور مىداد به ذکر خدا گفتن تا طلوع آفتاب، هر که از ما قرآن خواندن می‌دانست دستور مىداد قرآن بخواند و کسى که قرآن خواندن نمی‌دانست دستور مىداد به ذکر (خدا) مشغول شود؛ خانه‌ای که در آن قرآن خوانده می‌شود و خدای عز و جل در آن یاد می‌شود برکتش زیاد می‌شود.
وسائل الشیعة، ج ٦، ص ١٩٩، ح ٧٧٢٦
