تمایل به روابط زناشویی یکی از بزرگ‌ترین الطاف الهی به زن و مرد است؛ چرا که یکی از مهمترین اموری است که خانواده را مستحکم کرده و زن و مرد را با دل‌بستگی، گرمی و امید بیشتری در کنار هم نگه می‌دارد. روابط زناشویی نیاز عمیقی است که با وجود آن، طرفین از بسیاری از خودخواهی‌ها گذر کرده و برای طرف مقابل فداکاری می‌کنند.
با وجود روابط جنسی میان زن و شوهر است که تفاوت‌های ذاتی و بسیاری از مشکلات زندگی را تحمل کرده و بسیاری از ناهماهنگی‌ها و اختلافات میانشان را نادیده می‌گیرند. در بسیاری از موارد که زن و مرد کارشان به طلاق می‌کشد به این دلیل است که به دلیل ضعف روابط جنسی نتوانسته‌اند از اختلافاتشان صرف‌نظر کنند و تفاوت‌هایشان چنان خودنمایی کرده که زندگی در کنار یکدیگر را غیر قابل تحمل نموده است.
همان‌قدر که روابط جنسی و توجه عاطفی زن و شوهر نسبت به هم باعث اتحاد و گرمی زندگی آنها می‌شود هرزگی عاطفی و جنسی باعث از هم گسیختگی روابط زن و مرد شده و باعث سردی زندگی آنها می‌شود. هرزگی عاطفی و جنسی به معنی توجه عاطفی و جنسی هر یک از زن و شوهر به کسانی غیر از همسر خود است.
مهمترین عاملی که باعث این اتفاق می‌شود هرزگی در ارتباطات اجتماعی میان زنان و مردان نامحرم با یکدیگر است. مهمترین عامل هرزگی در ارتباطات زنان و مردان، هرزگی در نگاه و وجود زمینه‌های ارتباط راحتِ افراد نامحرم با یکدیگر است.
هرچند روابط زناشویی یک اتفاق کاملاً مادی و حیوانی است اما بسیاری از عواطف و محبت‌ها از آن سرچشمه می‌گیرد. چنانچه فرد، کرامت‌های اخلاقی را در خود ایجاد کند در گذر زمان همسر خود را نه فقط برای کشش‌های جنسی بلکه از روی عاطفه و به خاطر خود او دوست خواهد داشت؛ مخصوصاً وقتی طرفین کمی و کاستی‌های همدیگر را در زندگی تحمل کرده و انطباقی با هم پیدا کرده باشند و وقتی موضوع فرزند، این نقطه اشتراک عاطفی، میانشان اتفاق افتاده باشد.
توجه عاطفی به همسر به خاطر خود او، یکی از کرامت‌های شخصیتی و رشد‌های انسانی و اخلاقی است که در فرد به وجود می‌آید و برای همین است که ازدواج به خودی خود عملی اخلاقی است. بنابراین روابط جنسی یکی از بزرگ‌ترین موهبت‌های الهی است که مقدمه‌ای بر الهی شدن زندگی زن و مرد و تکامل آن دو است.
زن و مرد باید سعی کنند به بهترین شکل با یکدیگر ارتباط زناشویی برقرار کنند. آنها باید تمام مقدمات بدنی، تغذیه‌ای، ظاهری و روانی را به شکلی آماده کنند که به بالا‌ترین لذت جنسی در روابط زناشویی برسند و سعی کنند با رعایت شرایط طرف مقابل، خودشان بیشترین لذت را ببرند و چنانچه دارای مشکلاتی در این خصوص هستند برای حل آنها به افراد متخصص و مشاوران مربوطه مراجعه کنند.
پیامبر خدا (ص) لذت بردن از همسر را از اموری تفریحی دانسته‌اند. امور تفریحی کارهایی هستند که باعث آماده شدن انسان برای انجام امور دیگر زندگی می‌شوند و ناآرامی‌های روانی را از انسان دور می‌کند. ایشان می‌فرمایند: «سرگرمی مؤمن سه چیز است: لذت بردن از زن‌ها، گفت و شنود شیرین با برادران و نماز شب.»[1] بر اساس این حدیث ارتباط جنسی و بازی محبت‌آمیز با همسر، یکی از خالص‌ترین و زیباترین لذت‌های مؤمنی است که به قدری مقام معنوی پیدا کرده که از نماز شب لذت می‌برد.
امام رضا (ع) در جواب کسی که پرسید مردی که همسر جوانی دارد به خاطر مصیبتی که دیده است آیا می‌تواند آمیزش جنسی با همسر خود را چند ماه یا یک سال ترک کند؟ ایشان فرمودند «اگر بیش از چهار ماه آمیزش جنسی را ترک کند گناهکار است.»[2] بنابراین در بد‌ترین حالت نباید فاصله میان روابط جنسی از چهار ماه بیشتر طول بکشد.
زن و مرد باید برای ارتباط جنسی، خود را به راحتی در اختیار یکدیگر قرار دهند. از آنجا که زنان دیرتر به آمادگی جنسی می‌رسند به مردان توصیه شده به این ویژگی زنان توجه کرده و مقدمات رسیدن به آمادگی برای ارتباط جنسی را ایجاد کنند. رسول خدا (ص) می‌فرمایند: «سه چیز از جفا کردن است … و ارتباط جنسی با همسر خود قبل از بازی کردن با او.»[3] امام علی (ع) می‌فرمایند: «وقتی کسی خواست با همسر خود همبستر شود با عجله رفتار نکند زیرا زن‌ها نیز حاجتی (خواسته‌هایی) دارند.»[4]
همچنین به زنان توصیه شده در روابط جنسی با همسر خود به خوبی همراهی کنند. پیامبر خدا (ص) می‌فرمایند: «بهترین زنانتان، زن زایا، بسیار مهربان و پاک‌دامن است که نزد خویشاوندان خود عزیز باشد و در برابر شوهرش فروتن و مطیع، خود را برای شوهرش بیاراید و از غیر او بپوشاند، سخن شوهرش را بشنود و فرمان او را اطاعت نماید و چون شوهرش با او خلوت کند خود را در اختیار او قرار دهد.»[5]
بنابراین مردها نباید فقط به فکر دفع شهوت خود باشند و از آنجا که زن‌ها دیرتر به اوج لذت می‌رسند و از نظر روانی نیاز به برقراری رابطه عاطفی بیشتری دارند ابتدا باید اقدام به ارتباط محبت‌آمیز کرده سپس رابطه جنسی برقرار کنند تا زن و مرد هر دو به اوج لذت رسیده و طور کامل ارضا شوند.
امام صادق (ع) می‌فرمایند: «بهترین زنان زنی است که چون با شوهر خلوت کند لباس حیا را از خود دور کند و چون لباس بپوشد لباس حیاء را هم بپوشد.»[6] یعنی در ارتباط با شوهر خود حیا به خرج ندهد اما در ارتباط با دیگران با حیا باشد.
رسول خدا (ص) می‌فرمایند: «بر زن لازم است که بهترین عطر خود را به کار برد و بهترین لباس را بپوشد و به زیباترین شکل زینت کند و خود را صبح و شام بر شوهرش عرضه کند.»[7] صبح و شام عرضه کردن یعنی با رعایت شرایط دو طرف، از هر فرصتی که می‌توانند با هم عطوفت و بازی داشته باشند استفاده کرده و از همدیگر بهره جنسی و عاطفی ببرند.
امام علی (ع) می‌فرمایند: «هرگاه مردی در اثر نگاه به زنی از او خوشش آمد با همسرش همبستر شود، همانا زن مانند زن است.»[8] افراد متأهل وقتی در جامعه زنانی را مشاهده می‌کنند که از آنها خوششان می‌آید باید ذهن خود را از آن زن خارج کرده و از عواطف خود در ارتباط با همسر خود بهره ببرند تا به این ترتیب محبت و کشش روانی خود را پراکنده نکرده و فقط با عشق‌ورزی با یک نفر، تمام توان عاطفی خود را صرف او کنند؛ در این صورت لذت عاطفی خیلی بیشتری خواهند برد.
رسول خدا (ص) به شدت نهی فرموده‌اند از فکر کردن به زن دیگر هنگام ارتباط جنسی با همسر خود. ایشان می‌فرمایند: «یا علی! با همسرت به عشق زن دیگری مجامعت مکن (ارتباط جنسی برقرار نکن)، چرا که بیم این می‌رود که اگر فرزندی منعقد شود خنثی (کسی که دارای آلت تناسلی مرد و زن است)، زن منش (پسر دارای روحیات زنانه) و گیج (کم عقل) باشد.»[9] یعنی هنگام آمیزش به فکر زن دیگر مباش زیرا تصورات و روحیات زن و مرد هنگام ارتباط جنسی در بسیاری از اوقات در ژن فرزند اثر می‌گذارد و ممکن است باعث اختلالاتی در شخصیت فرزند شود.
رسول خدا (ص) می‌فرمایند: «سوگند به کسی که جانم در دست قدرت اوست، اگر مردی با همسر خود نزدیکی کند، در حالی که کودکی در خانه بیدار باشد، سخنان آنها و صدای نفَسشان را بشنود، چنین کودکی هرگز رستگار نخواهد شد، پسر باشد یا دختر، زناکار خواهد شد.»[10] یعنی در این صورت زمینه‌های زناکار شدن و رستگار نشدن برای کودک فراهم شده و احتمال انحراف جنسی در او بیشتر می‌شود.
احادیث بسیاری در موضوع روابط جنسی وجود دارد. مجموعه احادیث بر ارتباط صحیح و گرم زن و شوهر تأکید داشته و سعی بر این دارند که توجه و عاطفه بیشتری را در زن و شوهر به وجود آورند تا از همدیگر بیشترین لذت را ببرند. در این کتاب فقط بخشی از این احادیث برای نمونه بیان شد. برای تحقیق بیشتر می‌توان به مرجع احادیثی که در پاورقی‌ها آورده شده مراجعه شود.
پانوشت:
[1] – بحارالأنوار (ط- بیروت)، جلد 100، صفحه 220، حدیث 17
[2] – وسائل الشیعه، جلد 20، صفحه 140، حدیث 25246
[3] – وسائل الشیعه، جلد 20، صفحه 119، حدیث 25187
[4] – وسائل الشیعة، ج20، ص: 118 ح 25184
[5]- الکافی (ط-الاسلامیه)، جلد 5، صفحه 324، حدیث 1
[6] – الکافی (ط-الاسلامیه)، جلد 5، صفحه 324، حدیث 2
[7] – وسائل الشیعه، جلد 20، صفحه 158، حدیث 25301
[8] – وسائل الشیعه، جلد 20، صفحه 106، حدیث 25156
[9] – وسائل الشیعه، جلد 20، صفحه 252، حدیث 25559
[10] – الکافی (ط-الاسلامیه)، جلد 5، صفحه 500، حدیث 2
