مقام سِر و عظمت حضرت زهرا (س)

سخنرانی در مورد مقام سِر و عظمت حضرت زهرا (س) توسط آقای بهرام محسنی نسب در هیأت نبی اکرم (ص) در تاریخ ۹۸/۱۱/۰۹

احادیث و مطالب بیان شده:

فاطمه سر الله

فاطمه سر الله المکنون

یکی از اسرار سر الله بودنش این است که ولایت او ولایت جامع و حب او حب جامع است و لذا در توسلات می گوییم يَا مَوْلَاتِي يَا فَاطِمَةُ أَغِيثِينِي و از جهت ولایت حضرت وارد می شویم یعنی من ولایت تو را پذیرفته ام و معتقد هستم تو بر من ولی هستی و ولایت تو ولایت جامع و کامل است و وقتی ولایت کامل جامع باشد می توانیم به او استغاثه کنیم و کمک بگیریم .

منزلت صدیقه طاهره پس از منزلت پیامبر اکرم و امیرالمومنین برترین منزلت هاست و ما مقامی افضل از صدیقه طاهره در کره زمین بعد از پیامبر و امیرالمومنین نداریم که اگر در این زمینه در روایات و کلام بزرگان کم بیان شده به خاطر همین «سِر» بودنش است .

یک روز به آیت الله کشمیری گفته شد در دعای اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَ سِرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحَاطَ بِهِ عِلْمُکَ ، سر در اینجا چه معنایی دارد ، ایشان گفت : اگر سر را من و دیگران می دانستیم که دیگر سر نبود ، سر یعنی چیزی که نمی توانیم بشناسیم.

ایشان افزودند : در عین حال به نظر بنده به احتمال قوی مراد از سر ولایت جامع صدیقه طاهره سلام الله علیهاست که دست ایشان در این دنیا بسیار قوی است. یک روز آیت الله بهاء الدینی می فرمود من فقط می دانم اگر کسی متوسل به صدیقه طاهره شود و فاطمه زهرا به امام زمان اشاره کند حاجتش را لبیک گوید و براورده می شود هرگز امام زمان درخواست مادرش فاطمه زهرا را رد نمی کند پس اگر کسی متوسل شود چون حب و ولایتش جامع است رسول اکرم و دوازده امام می گویند لبیک .

امام باقر(ع) در این باره فرمودند:

«خداوند بود و هیچ چیز غیر از او نبود و هیچ پیدا و ناپیدایی وجود نداشت. سپس اوّلین خلقتی را که آغاز کرد، این بود که محمّد(ص) را خلق نمود و اهل بیت را همراه وی، از نور و عظمت او آفرید.»

خداوند، عالین را خلق نموده بود؛ در حالی که نه آسمانی بود، نه زمینی، نه بهشتی، نه آتشی، نه لوحی و نه قلمی. ذات اقدس الهی بود و آنها بودند که خالق خود را عبادت می کردند. پیامبر(ص) در این باره فرمودند:

«… ای علی! اگر ما نبودیم، آنگاه آدم(ع) و حوّا و بهشت و جهنّم و آسمان و زمین خلق نمی شد. پس چگونه از ملائک برتر نباشیم و حال آنکه ما در شناخت خداوند و تسبیح و تهلیل و تقدیس او، بر آنان پیشی گرفتیم؟ زیرا اوّلین موجودی که خدای عزّوجلّ خلق فرمود، روح ما بود که آن [ارواح را] به توحید و تمجید خود، گویا فرمود. سپس ملائک را خلق نمود. پس چون آنان ارواح ما را [به صورت] نوری واحد مشاهده کردند، شأن و منزلت ما را عظیم داشتند. پس ما تسبیح گفتیم تا ملائک بدانند که ما موجوداتی خلق شده [خداوند] هستیم. .. سپس خدای تبارک و تعالی، آدم(ع) را خلق فرمود و ما را در صلب او به ودیعت نهاد و ملائکه را برای بزرگداشت و اکرام ما، به سجده بر او فرمان داد و سجده ملائک برای خداوند از سر عبودیت و برای آدم(ع) برای اکرام و اطاعت بود؛ زیرا که ما در صلب او بودیم. … »

خداوند عالین(ع) را هنگامی آفرید که نه آسمان برافراشته بود و نه زمین گسترده، نه عرشی، نه بهشتی و نه دوزخی. آنها خداوند را تسبیح می کردند، آن هنگام که تسبیح کننده ای نبود. این قسمتی از سخنان رسول اکرم(ص) است که می فرمایند:

« خداوند تعالی ما اهل بیت را هنگامی آفرید که نه آسمان بر افراشته بود و نه زمین گسترده، نه عرشی و نه بهشتی و نه دوزخی. ما خداوند را تسبیح می کردیم، آن هنگام که تسبیح کننده ای نبود. هنگامی که خداوند خواست جهان را بیافریند، نور مرا شکافت و از آن عرش را بیافرید؛ پس نور عرش از نور من است و نور من از نور خداست و من برتر از عرش هستم. آنگاه نور علی بن ابی طالب(ع) را شکافت و از آن، فرشتگان را آفرید؛ پس نور فرشتگان از نور علی بن ابی طالب(ع) است و نور وی از نور خداست و نور علی(ع) برتر از ملائکه است. آنگاه نور دخترم را شکافت و از آن آسمان ها و زمین را بیافرید؛ پس نور آسمان ها و زمین از نور دخترم فاطمه است و نور فاطمه از نور خداست و او والاتر از آسمان ها و زمین است. آنگاه نور حسن را شکافت و از آن خورشید و ماه را آفرید؛ پس نور خورشید و ماه از نور حسن است و نور وی از نور خداست و حسن والاتر از خورشید و ماه است. آنگاه نور حسین را شکافت و از آن بهشت و حورالعین را آفرید. پس نور بهشت و حورالعین از نور حسین است و نور حسین از نور خداست و حسین والاتر از بهشت و حورالعین است. سپس خداوند از نور حسین، ائمّه دیگر را آفرید. آنها علی بن الحسین و محمّدبن علی و جعفربن محمّد و موسی بن جعفر و علی بن موسی و محمّدبن علی و علی بن محمّد و حسن بن علی و حجّـ［ بن الحسن المهدی: هستند. »

امام باقر(ع) در حدیثی، ادامه ماجرا را چنین روایت می فرمایند:

«سپس خداوند به رسولش فرمود: «قسم به عزّت و جلالم! اگر تو و علی و خاندان شما نبودید، بهشت و جهنّم، زمین و آسمان، ملائکه و هیچ مخلوق دیگری را نمی آفریدم. ای محمّد! تو خلیل، حبیب، برگزیده و محبوب ترین مخلوق من هستی و اوّلین کسی هستی که من خلقت را با آن ابتدا کرده ام و پس از آن علی و بعد از او ائمّه را آفریدم…. »

سپس امام باقر(ع) فرمودند:

« ما علّت خلق مخلوقات و سبب تسبیح و عبادتشان هستیم. سبب معرفت خداوند ماییم. پس از آن، خداوند نور ما را در صلب آدم قرار داد… »