ارتباط متقابل انسان و خدا
سخنرانی در مورد ارتباط متقابل انسان و خدا توسط آقای بهرام محسنی نسب در هیأت نبی اکرم (ص) در تاریخ ۹۸/۱۰/۰۶
احادیث بیان شده در این سخنرانی:
– أَبُو عَلِيٍّ الْأَشْعَرِيُّ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ الْجَبَّارِ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنْ فُضَيْلِ بْنِ عُثْمَانَ عَنِ ابْنِ أَبِي يَعْفُورٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: عَجِبْتُ لِلْمَرْءِ الْمُسْلِمِ لَا يَقْضِي اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ قَضَاءً إِلَّا كَانَ خَيْراً لَهُ وَ إِنْ قُرِضَ بِالْمَقَارِيضِ كَانَ خَيْراً لَهُ وَ إِنْ مَلَكَ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا كَانَ خَيْراً لَهُ.
امام صادق عليه السّلام فرمود: در شگفتم از مرد مسلمان كه خداى عز و جل برايش سرنوشتى نكند جز آنكه خير او باشد، اگر بدنش را با قيچىها ببرند خير اوست و اگر هم تمام خاور و باختر روى زمين را مالك شود خير اوست.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 62، ح 8
– ابْنُ مَحْبُوبٍ عَنْ جَمِيلِ بْنِ صَالِحٍ عَنْ بُرَيْدِ بْنِ مُعَاوِيَةَ عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ ع قَالَ: وَجَدْنَا فِي كِتَابِ عَلِيٍّ ع أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ وَ هُوَ عَلَى مِنْبَرِهِ وَ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ مَا أُعْطِيَ مُؤْمِنٌ قَطُّ خَيْرَ الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ إِلَّا بِحُسْنِ ظَنِّهِ بِاللَّهِ وَ رَجَائِهِ لَهُ وَ حُسْنِ خُلُقِهِ وَ الْكَفِّ عَنِ اغْتِيَابِ الْمُؤْمِنِينَ وَ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَا يُعَذِّبُ اللَّهُ مُؤْمِناً بَعْدَ التَّوْبَةِ وَ الِاسْتِغْفَارِ إِلَّا بِسُوءِ ظَنِّهِ بِاللَّهِ وَ تَقْصِيرِهِ مِنْ رَجَائِهِ وَ سُوءِ خُلُقِهِ وَ اغْتِيَابِهِ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَا يَحْسُنُ ظَنُّ عَبْدٍ مُؤْمِنٍ بِاللَّهِ إِلَّا كَانَ اللَّهُ عِنْدَ ظَنِّ عَبْدِهِ الْمُؤْمِنِ لِأَنَّ اللَّهَ كَرِيمٌ بِيَدِهِ الْخَيْرَاتُ يَسْتَحْيِي أَنْ يَكُونَ عَبْدُهُ الْمُؤْمِنُ قَدْ أَحْسَنَ بِهِ الظَّنَّ ثُمَّ يُخْلِفَ ظَنَّهُ وَ رَجَاءَهُ فَأَحْسِنُوا بِاللَّهِ الظَّنَّ وَ ارْغَبُوا إِلَيْهِ.
امام باقر عليه السّلام فرمود: در كتاب على عليه السّلام ديديم كه رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله بالاى منبر خويش فرموده: سوگند بخدائى كه جز او شايسته پرستشى نيست، بهيچ مؤمنى هرگز خير دنيا و آخرت داده نشد، جز بسبب خوشبينيش بخدا و اميداريش باو و حسن خلقش و باز ايستادن از غيبت مؤمنين و بخدائى كه جز او شايان پرستشى نيست، خدا هيچ مؤمنى را بعد از توبه و استغفار عذاب نكند، مگر بسبب بدگمانيش بخدا و كوتاهى كردن نسبت باميدوارى باو و بدخلقيش و غيبت نمودنش مؤمنين را، و بخدائى كه جز او شايان پرستشى نيست، گمان هيچ بندهئى نسبت بخدا نيكو نشود، جز اينكه خدا همراه گمان بنده مؤمن خود باشد (هر گونه باو گمان برد، خدا با او رفتار كند) زيرا خدا كريم است و همه خيرات بدست اوست، او حيا ميكند از اينكه بنده مؤمنش بدو گمان نيك برد و او خلاف گمان و اميد بنده رفتار كند، پس بخدا خوشبين باشيد و بسويش رغبت كنيد.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 71، ح 2
– قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص لَمَّا أُسْرِيَ بِي إِلَى السَّمَاءِ إِلَى سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى … قَالَ قَدِ اخْتَرْتُ لَكَ عَلِيّاً فَاتَّخِذْهُ لِنَفْسِكَ خَلِيفَةً وَ وَصِيّاً وَ نَحَلْتُهُ عِلْمِي وَ حِلْمِي وَ هُوَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ حَقّاً لَمْ يَبْلُغْهَا أَحَدٌ قَبْلَهُ وَ لَيْسَتْ لِأَحَدٍ بَعْدَهُ. يَا مُحَمَّدُ عَلِيٌّ رَايَةُ الْهُدَى وَ إِمَامُ مَنْ أَطَاعَنِي وَ نُورُ أَوْلِيَائِي وَ هُوَ الْكَلِمَةُ الَّتِي أَلْزَمْتُهَا الْمُتَّقِينَ مَنْ أَحَبَّهُ فَقَدْ أَحَبَّنِي وَ مَنْ أَبْغَضَهُ فَقَدْ أَبْغَضَنِي لَوْ لَا عَلِيٌّ لَمْ يُعْرَفْ حِزْبِي وَ لَا أَوْلِيَائِي
رسول خدا (6) فرمودند: چون مرا به آسمان بردند … خداوند خطاب فرمود: من علي را اختيار کردم او را براي خود خليفه و وصي قرار ده و من از علم و حلم خود به علي دادهام و او حقا امير مؤمنان است، اين مقام را هيچکس قبل از او و بعد از او حائز نخواهد شد. اي محمد، علي پرچم هدايت است و پيشواي مطيعان من، و نور اولياي من است و او کلمهايست که بر پرهيزگاران ثبت و لازم نمودم. کسيکه او را دوست بدارد مرا دوست داشته و کسيکه او را دشمن بدارد مرا دشمن داشته است. اگر علی نمی بود حزب من و دوستان من شناخته نمی شدند.
إرشاد القلوب إلى الصواب (للديلمي)، ج2، ص: 237