بهترین مجالس
08/06/98
شب جمعه قبل آغاز دهه محرم
بهترین مجالس
مجالس ذکر
عَنِ النَّبِيِ (ص): أَنَّ الْمَلَائِكَةَ يَمُرُّونَ عَلَى حِلَقِ الذِّكْرِ فَيَقُومُونَ عَلَى رُءُوسِهِمْ وَ يَبْكُونَ لِبُكَائِهِمْ وَ يُؤَمِّنُونَ عَلَى دُعَائِهِمْ فَإِذَا صَعِدُوا إِلَى السَّمَاءِ يَقُولُ اللَّهُ يَا مَلَائِكَتِي أَيْنَ كُنْتُمْ وَ هُوَ أَعْلَمُ فَيَقُولُونَ يَا رَبَّنَا إِنَّا حَضَرْنَا مَجْلِساً مِنْ مَجَالِسِ الذِّكْرِ فَرَأَيْنَا أَقْوَاماً يُسَبِّحُونَكَ وَ يُمَجِّدُونَكَ وَ يُقَدِّسُونَكَ يَخَافُونَ نَارَكَ فَيَقُولُ اللَّهُ سُبْحَانَهُ يَا مَلَائِكَتِي أَذُودُهَا عَنْهُمْ وَ أُشْهِدُكُمْ أَنِّي قَدْ غَفَرْتُ لَهُمْ وَ أَمَّنْتُهُمْ مِمَّا يَخَافُونَ فَيَقُولُونَ رَبَّنَا إِنَّ فِيهِمْ فُلَاناً وَ أَنَّهُ لَمْ يَذْكُرْكَ فَيَقُولُ اللَّهُ سُبْحَانَهُ قَدْ غَفَرْتُ لَهُ بِمُجَالَسَتِهِ لَهُمْ فَإِنَّ الذَّاكِرِينَ مَنْ لَا يَشْقَى بِهِمْ جَلِيسُهُمْ.
رسول خدا (ص) فرمودند: همانا فرشتگان بر حلقه‌هاى ذكر كه مى‌گذرند بالاى سرشان مى‌ايستند با گریه آنها گريه مى‌كنند و بر دعاهايشان آمين مى‌گويند. وقتى به آسمان مى‌روند خداوند متعال مى‌گويد: اى ملائكه من!كجا بوديد؟ -با اينكه خود بهتر مى‌داند- مى‌گويند: ما در مجلسى از مجالس ذكر حاضر شديم، گروههايى را ديديم كه تو را تسبيح و تمجيد و تقديس كرده از آتشت مى‌ترسيدند. پس خداوند سبحان مى‌گويد:اى فرشتگان من! آتش را از آنان دور كنيد و شاهد باشيد كه من اينان را آمرزيدم و از آنچه كه مى‌ترسند ايمنشان دادم. ملائكه مى‌گويند: پروردگارا! در بين اينان فلان فرد هست كه ذكر تو را نداشت. ذات اقدس الهى مى‌فرمايد: او را هم بخشيدم چون با اين جمعيت همنشين شد هرگز كسى كه همنشين ذاكرين باشد به شقاوت نخواهد رسيد.
مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج 5، ص 288، ح 5880
مجالس ائمه (ع)
عَنْ عَبَّادِ بْنِ كَثِيرٍ قَالَ: قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) إِنِّي مَرَرْتُ بِقَاصٍّ يَقُصُ وَ هُوَ يَقُولُ هَذَا الْمَجْلِسُ الَّذِي لَا يَشْقَى بِهِ جَلِيسٌ قَالَ فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) هَيْهَاتَ هَيْهَاتَ أَخْطَأَتْ أَسْتَاهُهُمُ الْحُفْرَةَ إِنَّ لِلَّهِ مَلَائِكَةً سَيَّاحِينَ سِوَى الْكِرَامِ الْكَاتِبِينَ فَإِذَا مَرُّوا بِقَوْمٍ- يَذْكُرُونَ مُحَمَّداً وَ آلَ مُحَمَّدٍ قَالُوا قِفُوا فَقَدْ أَصَبْتُمْ حَاجَتَكُمْ فَيَجْلِسُونَ فَيَتَفَقَّهُونَ مَعَهُمْ فَإِذَا قَامُوا عَادُوا مَرْضَاهُمْ وَ شَهِدُوا جَنَائِزَهُمْ وَ تَعَاهَدُوا غَائِبَهُمْ فَذَلِكَ الْمَجْلِسُ الَّذِي لَا يَشْقَى بِهِ جَلِيسٌ.
عباد بن كثير گويد: بامام صادق عليه السلام عرضكردم: داستانسرائى را ديدم كه داستان ميسرود و مىگفت: اين است آن مجلسى كه هر كه در آن نشيند شقى نگردد، امام صادق عليه السلام فرمود:هيهات هيهات، بخطا رفتى استاههم الحفرة (در لغت عربى اين جمله در موردى گفته مىشود كه سخن ياوه و نامربوطى از دهن شخصى در آيد.) همانا براى خدا جز كرام كاتبين (فرشتگان بزرگوارى كه كار آنها نوشتن است.) فرشتگانى است سياحكه چون بمردمى برخورند كه از محمد و آل محمد ياد كنند گويند: بايستيد كه بحاجت خود رسيديد، سپس مىنشينند و با آنها دانش آموزند، و چون برخيزند از بيمارانشان عیادت كنند و بر سر مردههايشان حاضر شوند و از غائبشان خبرگيرى كنند. اينست مجلسى كه هر كه در آن نشيند شقى نگردد.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 186، ح 3
مجالس شیعه
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: … أَلَا وَ إِنَّ لِكُلِّ شَيْءٍ سَيِّداً وَ سَيِّدُ الْمَجَالِسِ مَجَالِسُ الشِّيعَةِ …
امام صادق عليه السّلام (در فضيلت شيعه) مىفرمود: … آگاه باش كه هر چيزى را سرورى است و سرور انجمنها، انجمنهاى شيعه است …
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 8، ص 213، ح 259
پناه یافته از دوزخ
فِيمَا وَعَظَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ عِيسَى ع : … يَا عِيسَى تُبْ إِلَيَّ فَإِنِّي لَا يَتَعَاظَمُنِي ذَنْبٌ أَنْ أَغْفِرَهُ وَ أَنَا أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ اعْمَلْ لِنَفْسِكَ فِي مُهْلَةٍ مِنْ أَجَلِكَ قَبْلَ أَنْ لَا يَعْمَلَ لَهَا غَيْرُكَ وَ اعْبُدْنِي لِيَوْمٍ كَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ فِيهِ أَجْزِي بِالْحَسَنَةِ أَضْعَافَهَا وَ إِنَّ السَّيِّئَةَ تُوبِقُ صَاحِبَهَا فَامْهَدْ لِنَفْسِكَ فِي مُهْلَةٍ وَ نَافِسْ فِي الْعَمَلِ الصَّالِحِ فَكَمْ مِنْ مَجْلِسٍ قَدْ نَهَضَ أَهْلُهُ وَ هُمْ مُجَارُونَ مِنَ النَّارِ …
برخى از پندهاى الهى به عيسى بن مريم عليهم السّلام: … اى عيسى! به سوى من بازگرد كه بر من بزرگ نيايد كه گناه كسى را ببخشم و من ارحم الرّاحمين هستم. براى خود تا از عمر خود مهلت دارى كار كن پيش از آنكه ديگرى به كارت نيايد. مرا بپرست براى روزى كه چونان هزار سال است از آنچه شماره كنيد و در آن روز حسنه را چند برابر پاداش دهم و در آن روز سيّئه، صاحب خود را گرفتار كند، پس خود را در دوران مهلت آماده ساز و در كار نيك رقابت كن، چه بسا مجلسى كه اهل آن از آن برخيزند و خود را از دوزخ پناه داده باشند …
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 8، ص 134، ح 103
مجالس بدون تشریفات
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: مَنْ رَضِيَ بِدُونِ التَّشَرُّفِ مِنَ الْمَجْلِسِ لَمْ يَزَلِ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ مَلَائِكَتُهُ يُصَلُّونَ عَلَيْهِ حَتَّى يَقُومَ.
امام صادق عليه السّلام فرمودند: هر كه بمجلسى بدون تشريفات خشنود باشد خداى عز و جل و فرشتگانش پيوسته بر او رحمت فرستند تا از آن مجلس برخيزد.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 661، ح 3
مجالس بد از بین برنده ایمان
قَالَ عَلِیّ (ع): مَجَالِسُ اللَّهْوِ تُفْسِدُ الْإِيمَانَ.
امام علی (ع) فرمودند: مجالس خوش گذرانی ایمان را فاسد می کند.
تصنيف غرر الحكم و درر الكلم، ص 461، ح 10560
حالت انسان بعد از مجالس ذکر
عَنِ النَّبِيِّ (ص) أَنَّهُ قَالَ: إِذَا اجْتَمَعَ قَوْمٌ يَذْكُرُونَ اللَّهَ اعْتَزَلَ الشَّيْطَانُ وَ الدُّنْيَا عَنْهُمْ فَيَقُولُ الشَّيْطَانُ لِلدُّنْيَا أَ لَا تَرَيْنَ مَا يَصْنَعُونَ فَتَقُولُ الدُّنْيَا دَعْهُمْ فَلَوْ قَدْ تَفَرَّقُوا أَخَذْتُ بِأَعْنَاقِهِمْ.
رسول خدا () فرمودند: وقتی گروهی در جائی جمع شوند و به ذکر خدا مشغول گردند شیطان و دنیا از آنها جدا شوند. شیطان به دنیا گوید: آیا نمی بینی اینها چه می کنند. دنیا می گوید: واگذار آنها را هرگاه متفرق شدند گریبان آنها را خواهم گرفت.
مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج 5، ص 289، ح 5882
گفتن ذکر خاص
قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ (ع) مَنْ أَرَادَ أَنْ يَكْتَالَ بِالْمِكْيَالِ الْأَوْفَى فَلْيَقُلْ إِذَا أَرَادَ أَنْ يَقُومَ مِنْ مَجْلِسِهِ سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ.
امام باقر عليه السّلام فرمودند: هر كه خواهد به پيمانه تمام مزد برد (و بكاملترين وجهى بىكم و كاست از خدا ثواب دريافت كند) بايد هنگامى كه ميخواهد از جاى خود برخيزد بگويد: «سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ، وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ، وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ».
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 496، ح 3
گفتن ذکر خاص
قَالَ الصَّادِقُ (ع) كَفَّارَاتُ الْمَجَالِسِ أَنْ تَقُولَ عِنْدَ قِيَامِكَ مِنْهَا سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ.
امام صادق (غ) فرمودند: کفاره مجالس این است که هنگام بلند شدن بگوید «سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ، وَ سَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ، وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ».
وسائل الشيعة، ج 22، ص 405، ح 28901
گفتن ذکر خاص
عَنْ حَنَانٍ عَنْ أَبِيهِ قَالَ: قَالَ لِي أَبُو جَعْفَرٍ (ع) يَا أَبَا الْفَضْلِ أَ مَا لَكَ مَكَانٌ تَقْعُدُ فِيهِ فَتُعَامِلَ النَّاسَ قَالَ قُلْتُ بَلَى قَالَ مَا مِنْ رَجُلٍ مُؤْمِنٍ يَرُوحُ أَوْ يَغْدُو إِلَى مَجْلِسِهِ أَوْ سُوقِهِ فَيَقُولُ حِينَ يَضَعُ رِجْلَهُ فِي السُّوقِ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ خَيْرِهَا وَ خَيْرِ أَهْلِهَا إِلَّا وَكَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ مَنْ يَحْفَظُهُ وَ يَحْفَظُ عَلَيْهِ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَى مَنْزِلِهِ فَيَقُولُ لَهُ قَدْ أُجِرْتَ مِنْ شَرِّهَا وَ شَرِّ أَهْلِهَا يَوْمَكَ هَذَا بِإِذْنِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ قَدْ رُزِقْتَ خَيْرَهَا وَ خَيْرَ أَهْلِهَا فِي يَوْمِكَ هَذَا فَإِذَا جَلَسَ مَجْلِسَهُ قَالَ حِينَ يَجْلِسُ- أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِيكَ لَهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ حَلَالًا طَيِّباً وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ أَنْ أَظْلِمَ أَوْ أُظْلَمَ وَ أَعُوذُ بِكَ مِنْ صَفْقَةٍ خَاسِرَةٍ وَ يَمِينٍ كَاذِبَةٍ فَإِذَا قَالَ ذَلِكَ قَالَ لَهُ الْمَلَكُ الْمُوَكَّلُ بِهِ أَبْشِرْ فَمَا فِي سُوقِكَ الْيَوْمَ أَحَدٌ أَوْفَرَ مِنْكَ حَظّاً قَدْ تَعَجَّلْتَ الْحَسَنَاتِ وَ مُحِيَتْ عَنْكَ السَّيِّئَاتُ وَ سَيَأْتِيكَ مَا قَسَمَ اللَّهُ لَكَ مُوَفَّراً حَلَالًا طَيِّباً مُبَارَكاً فِيهِ.
حنان از پدرش نقل مى‌كند كه امام باقر عليه السّلام به من فرمود: اى ابو الفضل! آيا تو جايى در اختيار دارى كه در آنجا بنشينى و با مردم داد و ستد كنى؟ عرض كردم: آرى. فرمود: هر مرد مؤمنى كه صبح يا عصر به مجلس يا بازارش برود و در زمانى كه پايش را در بازار مى‌گذارد بگويد: « بارالها! من از خير اينجا و خير اهلش، از تو درخواست مى‌كنم»، خداوند كسى را برايش وكيل مى‌كند كه او و اموالش را حفظ كند تا آن را كه به منزلش برگردد، و موكل الهى به او مى‌گويد: امروز از شرّ آن و اهلش در امان ماندى! و اين به خواست (و اجازه) خداوند بود و خير و بركت آن و اهلش را امروز به دست آوردى. هنگامى كه در جايگاه خود بنشيند بگويد: «گواهى مى‌دهم كه معبودى جز خدا نيست كه يكتاست و هيچ شريكى ندارد؛ گواهى مى‌دهم كه محمّد بنده و فرستاده اوست؛ خداوندا! من از فضل حلال پاكيزه‌ات در خواست مى‌كنم؛ و از اين كه ستم كنم و يا به من ستم شود به تو پناه مى‌آورم؛ و از معامله زيان‌بار، و سوگند دروغ به تو پناه مى‌آورم.» وقتى اين را بگويد، آن فرشته‌اى كه گماشته الهى براى اوست، مى‌گويد: تو را بشارت مى‌دهم كه امروز در بازار تو كسى پربهره‌تر از تو نيست؛ به سوى كارهاى نيك شتافتى و بدى‌ها (از نامه عملت) محو شد، و به زودى آنچه خداوند برايت تقسيم كرده است،به طور فراوان، حلال، پاكيزه و پر بركت به تو مى‌رسد.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 5، ص 155، ح 1
گفتن ذکر خاص
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): مَنْ خَتَمَ مَجْلِسَهُ بِهَؤُلَاءِ الْكَلِمَاتِ إِنْ كَانَ مسُيِئاً كُنَّ كَفَّارَاتِ الْإِسَاءَةِ وَ إِنْ كَانَ مُحْسِناً ازْدَادَ حُسْناً وَ هِيَ سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ بِحَمْدِكَ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَ أَتُوبُ إِلَيْكَ.
رسول خدا (ع) فرمودند: کسی که مجلسش را به این کلمات تمام کند اگر بد باشد کفاره بدیهایش شود و اگر خوب باشد نیکی آن زیاد شود و آن (کلمات) این است: « سُبْحَانَكَ اللَّهُمَّ وَ بِحَمْدِكَ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَ أَتُوبُ إِلَيْكَ.»
مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، ج 5، ص 290، ح 5883
امام صادق عليه السلام فرمود: هر كه صد بار بگويد: « يَا رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ » صد حاجت از او برآورده شود كه سى حاجت آن از (حاجات) دنيا باشد. [و باقى از آخرت]
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 493، ح 9
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) حُبُّ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ حَسَنَةٌ لَا تَضُرُّ مَعَهَا سَيِّئَةٌ وَ بُغْضُهُ سَيِّئَةٌ لَا تَنْفَعُ مَعَهَا حَسَنَةٌ.
رسول اكرم صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم فرمود: دوستى على بن ابى طالب، حسنهاى است كه با وجود آن گناهى زيانآور نبوده و دشمنى با او گناهى است كه با وجود آن هيچ حسنهاى سود بخش نخواهد بود.
كشف اليقين في فضائل أمير المؤمنين عليه السلام، (ص) 225