ایمان عاریتی میلاد امام رضا (ع)
سخنرانی در مورد ایمان عاریتی و غربت امام رضا (ع) توسط آقای بهرام محسنی نسب در هیئت نبی اکرم (ص) در تاریخ ۹۸/۰۴/۲۱
احادیث بیان شده در این سخنرانی:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ الْعَبْدَ يُصْبِحُ مُؤْمِناً وَ يُمْسِيَ كَافِراً وَ يُصْبِحُ كَافِراً وَ يُمْسِيَ مُؤْمِناً وَ قَوْمٌ يُعَارُونَ الْإِيمَانَ ثُمَّ يُسْلَبُونَهُ وَ يُسَمَّوْنَ الْمُعَارِينَ ثُمَّ قَالَ فُلَانٌ مِنْهُمْ.
امام صادق عليه السّلام فرمود: همانا بنده بامداد كند در حالى كه مؤمن است و شام كند در حالى كه كافر است و (بالعكس گاهى شود كه) صبح كند كافر و شام كند مؤمن، (و در اين ميان) مردمى هستند كه ايمانشان عاريت است و سپس از آنها گرفته شود و آنها را معارين (يعنى عاريت دادهشدگان) نامند، سپس فرمود: فلانى از آنها است.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 418، ح 2
عَنْ أَبِي الْحَسَنِ ص قَالَ: إِنَّ اللَّهَ خَلَقَ النَّبِيِّينَ عَلَى النُّبُوَّةِ فَلَا يَكُونُونَ إِلَّا أَنْبِيَاءَ وَ خَلَقَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْإِيمَانِ فَلَا يَكُونُونَ إِلَّا مُؤْمِنِينَ وَ أَعَارَ قَوْماً إِيمَاناً فَإِنْ شَاءَ تَمَّمَهُ لَهُمْ وَ إِنْ شَاءَ سَلَبَهُمْ إِيَّاهُ قَالَ وَ فِيهِمْ جَرَتْ- فَمُسْتَقَرٌّ وَ مُسْتَوْدَعٌ (إشارة الى قوله تعالى في سورة الأنعام- 98) وَ قَالَ لِي إِنَّ فُلَاناً كَانَ مُسْتَوْدَعاً إِيمَانُهُ فَلَمَّا كَذَبَ عَلَيْنَا سُلِبَ إِيمَانُهُ ذَلِكَ.
از برخى از اصحاب ما حديث شده است كه حضرت ابو الحسن عليه السّلام (موسى بن جعفر يا فرزندش رضا عليهم السّلام) فرمود: بدرستى كه خداوند پيغمبران را به نبوت خلق فرمود و جز پيغمبر نباشد و مؤمنين را بر ايمان آفريده و بجز مؤمن نباشد (يعنى اينان بر نبودت و ايمانشان ثابت قدم هستند و هرگز برنمىگردند) و مردمى را ايمان عاريت داده، پس اگر بخواهد براى آنها بپايان رساند و اگر بخواهد از ايشان باز گيرد، فرمود: و درباره ايشان جارى است (معناى آيه شريفه) «پس پايدار باشد و ناپايدار (سوره انعام آيه 98) و بمن فرمود: فلانى ايمانش عاريتى بود و همين كه بر ما دروغ بست آن ايمان عاريه از او گرفته شد.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 418، ح 4
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ اللَّهَ جَبَلَ النَّبِيِّينَ عَلَى نُبُوَّتِهِمْ فَلَا يَرْتَدُّونَ أَبَداً وَ جَبَلَ الْأَوْصِيَاءَ عَلَى وَصَايَاهُمْ فَلَا يَرْتَدُّونَ أَبَداً وَ جَبَلَ بَعْضَ الْمُؤْمِنِينَ عَلَى الْإِيمَانِ فَلَا يَرْتَدُّونَ أَبَداً وَ مِنْهُمْ مَنْ أُعِيرَ الْإِيمَانَ عَارِيَّةً فَإِذَا هُوَ دَعَا وَ أَلَحَّ فِي الدُّعَاءِ مَاتَ عَلَى الْإِيمَانِ.
امام صادق عليه السّلام فرمود: خداوند پيمبران را بر سرشت نبوت آفريد پس هرگز برنگردند و اوصياء (آنها را) بر سرشت وصيتها (و آنچه بآنها سفارش شده) آفريد، پس هرگز برنگردند و برخىاز مؤمنين را بر سرشت ايمان آفريده پس هرگز برنگردند و برخى از ايشان كسى است كه ايمانش عاريتى است، پس اگر دعا كند و در دعا اصرار ورزد با ايمان بميرد.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 419، ح 5
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ الْحَسْرَةَ وَ النَّدَامَةَ وَ الْوَيْلَ كُلَّهُ لِمَنْ لَمْ يَنْتَفِعْ بِمَا أَبْصَرَهُ وَ لَمْ يَدْرِ مَا الْأَمْرُ الَّذِي هُوَ عَلَيْهِ مُقِيمٌ أَ نَفْعٌ لَهُ أَمْ ضَرٌّ قُلْتُ لَهُ فَبِمَ يُعْرَفُ النَّاجِي مِنْ هَؤُلَاءِ جُعِلْتُ فِدَاكَ قَالَ مَنْ كَانَ فِعْلُهُ لِقَوْلِهِ مُوَافِقاً- فَأُثْبِتَ لَهُ الشَّهَادَةُ بِالنَّجَاةِ وَ مَنْ لَمْ يَكُنْ فِعْلُهُ لِقَوْلِهِ مُوَافِقاً فَإِنَّمَا ذَلِكَ مُسْتَوْدَعٌ.
مفضل جعفى گويد: امام صادق عليه السّلام فرمود: براستى حسرت و پشيمانى و واى، همه اينها براى آن كه بآنچه بيند سود نبرد و آنچه بر آن استوار است (از روش و عقيده) نداند كه چيست و آيا برايش سود بخشد يا زيان؟ من عرضكردم: قربانت پس از ميان اين مردم رستگارشان به چه چيز شناخته شود؟ فرمود: آن كه كردارش با گفتارش موافقت دارد (و آنچه ميگويد بدان عمل كند) گواهى بنجات و رستگارى براى او ثابت شده و هر كه كردارش موافقت با گفتارش ندارد ايمانش عاريت است.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 419، ح 1