مقام و عظمت شیعه
سخنرانی در مورد مقام و عظمت شیعه توسط آقای بهرام محسنی نسب در هیئت نبی اکرم (ص) در تاریخ ۹۸/۰۳/۳۱
احادیث بیان شده در سخنرانی:
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع مِثْلَهُ وَ زَادَ فِيهِ أَلَا وَ إِنَّ لِكُلِّ شَيْءٍ جَوْهَراً وَ جَوْهَرُ وُلْدِ آدَمَ مُحَمَّدٌ ص وَ نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا بَعْدَنَا حَبَّذَا شِيعَتُنَا مَا أَقْرَبَهُمْ مِنْ عَرْشِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَحْسَنَ صُنْعَ اللَّهِ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ اللَّهِ لَوْ لَا أَنْ يَتَعَاظَمَ النَّاسُ ذَلِكَ أَوْ يَدْخُلَهُمْ زَهْوٌ لَسَلَّمَتْ عَلَيْهِمُ الْمَلَائِكَةُ قُبُلًا وَ اللَّهِ مَا مِنْ عَبْدٍ مِنْ شِيعَتِنَا يَتْلُو الْقُرْآنَ فِي صَلَاتِهِ قَائِماً إِلَّا وَ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ مِائَةُ حَسَنَةٍ وَ لَا قَرَأَ فِي صَلَوَاتِهِ جَالِساً إِلَّا وَ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ خَمْسُونَ حَسَنَةً وَ لَا فِي غَيْرِ صَلَاةٍ إِلَّا وَ لَهُ بِكُلِّ حَرْفٍ عَشْرُ حَسَنَاتٍ وَ إِنَّ لِلصَّامِتِ مِنْ شِيعَتِنَا لَأَجْرُ مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ مِمَّنْ خَالَفَهُ أَنْتُمْ وَ اللَّهِ عَلَى فُرُشِكُمْ نِيَامٌ لَكُمْ أَجْرُ الْمُجَاهِدِينَ وَ أَنْتُمْ وَ اللَّهِ فِي صَلَاتِكُمْ لَكُمْ أَجْرُ الصَّافِّينَ فِي سَبِيلِهِ- أَنْتُمْ وَ اللَّهِ الَّذِينَ قَالَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ- وَ نَزَعْنا ما فِي صُدُورِهِمْ مِنْ غِلٍّ إِخْواناً عَلى سُرُرٍ مُتَقابِلِينَ إِنَّمَا شِيعَتُنَا أَصْحَابُ الْأَرْبَعَةِ الْأَعْيُنِ عَيْنَانِ فِي الرَّأْسِ وَ عَيْنَانِ فِي الْقَلْبِ أَلَا وَ الْخَلَائِقُ كُلُّهُمْ كَذَلِكَ إِلَّا أَنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ فَتَحَ أَبْصَارَكُمْ وَ أَعْمى أَبْصارَهُمْ.
امام صادق (ع) در ادامه روایتی مانند روایت الكافي (ط – الإسلامية)، ج 8، ص 212، ح 259 در مورد شیعیان فرمودند: آگاه باشيد كه براستى هر چيزى را گوهرى است و گوهر فرزندان آدم، محمّد صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم است و پس از آن حضرت، ما و شيعيانمان هستيم. خوشا بر شيعيان ما كه چه نزديكند به عرش خداى عزّ و جلّ، و چه نيكوست رفتار خداى عزّ و جلّ نسبت به ايشان در روز رستاخيز. بخدا سوگند اگر بر مردم گران و بزرگ نمىآمد و شيعيان را خودستايى در بر نمىگرفت فرشتگان رو در رو به آنها سلام مىكردند. بخدا سوگند هيچ بندهاى در شيعيان ما نيست كه قرآن را ايستاده در حال نماز بخواند مگر آنكه در برابر هر حرفى از آن صد حسنه بدو دهند و اگر نشسته در نماز بخواند، براى هر حرفى پنجاه حسنه بدو بخشند، و شخص خاموش از شيعيان پاداش تلاوتكننده قرآن مخالفان را دارد. بخدا سوگند شما در بسترهاى خويش خوابیدهايد و مزد مجاهدان در راه خدا را داريد و در نماز ايستادهايد و پاداش صف بستگان در راه خدا را دريافت مىكنيد. بخدا سوگند شماييد آن كسانى كهخداى سبحان درباره ايشان فرموده « كينهاى كه در سينهشان بوده كنديم و برادرانه بر تختها روبروى هم هستند» (سوره حجر، آيه 47) همانا شيعيان ما چهار چشم دارند: دو چشم در سر و دو چشم در دل. آگاه باشيد كه همه اين گونهاند ولى خداى سبحان چشمهاى شما را بينا كرده و چشمهاى آنان را بسته است.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 8، ص 214، ح 260
قَالَ الْبَاقِرُ (ع): مَا أَحَدٌ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ يَدِينُ بِدِينِ إِبْرَاهِيمَ ع إِلَّا نَحْنُ وَ شِيعَتُنَا وَ لَا هُدِيَ مَنْ هُدِيَ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ إِلَّا بِنَا وَ لَا ضَلَّ مَنْ ضَلَّ مِنْ هَذِهِ الْأُمَّةِ إِلَّا بِنَا.
امام باقر عليه السّلام مىفرمود: هيچ يك از اين امّت، آيين ابراهيم عليه السّلام در پيش نگرفت مگر ما و شيعيان ما، و از اين امّت، كسى راه نيافت مگر كسى كه به وسيله ما ره يافت، و كسى گمراه نشد مگر به سبب ناهمسويى با ما.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 8، ص 254، ح 359
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: إِنَّ الرَّجُلَ لَيُحِبُّكُمْ وَ مَا يَدْرِي مَا تَقُولُونَ فَيُدْخِلُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْجَنَّةَ وَ إِنَّ الرَّجُلَ لَيُبْغِضُكُمْ وَ مَا يَدْرِي مَا تَقُولُونَ فَيُدْخِلُهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ النَّارَ وَ إِنَّ الرَّجُلَ مِنْكُمْ لَتُمْلَأُ صَحِيفَتُهُ مِنْ غَيْرِ عَمَلٍ قُلْتُ وَ كَيْفَ يَكُونُ ذَلِكَ قَالَ يَمُرُّ بِالْقَوْمِ يَنَالُونَ مِنَّا فَإِذَا رَأَوْهُ قَالَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ كُفُّوا فَإِنَّ هَذَا الرَّجُلَ مِنْ شِيعَتِهِمْ وَ يَمُرُّ بِهِمُ الرَّجُلُ مِنْ شِيعَتِنَا فَيَهْمِزُونَهُ وَ يَقُولُونَ فِيهِ فَيَكْتُبُ اللَّهُ لَهُ بِذَلِكَ حَسَنَاتٍ حَتَّى يَمْلَأَ صَحِيفَتَهُ مِنْ غَيْرِ عَمَلٍ.
امام صادق عليه السّلام فرمود: چه بسا مردى كه شما [شيعيان] را دوست بدارد در حالى كه عقيده شما را نمىداند و خداى عزّ و جلّ به بهشتش برد. و چه بسا فردى كه شما را دشمن مىدارد و از عقيده شما آگاهى ندارد و خداى عزّ و جلّ او را به دوزخ فرستد، و چه بسا فردى از شما بدون آنكه كارى كند نامه عملش [از كار خير] آكنده است. عرض كردم: چگونه چنين مىشود؟ فرمود: به گروهى برمىخورند كه از ما بدگويى مىكنند، و چون او را ببينند به يك ديگر بگويند: بس كنيد كه اين مرد از شيعيان ايشان است، و فردى از شيعيان ما به آنها بگذرد و از او عيبجويى كنند و بد او را بگويند. خداى عزّ و جلّ در برابر اينها براى آن كس حسنه بنگارد تا آنكه نامه عملش پر شود بىآنكه كارى كرده باشد.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 8، ص 315، ح 495
رسول اکرم (ص) : اگر مردم ميدانستند علي (ع) از چه زماني به اميرالمومنين لقب يافت حقيقتا منکر فضيلت او نمي شدند و او وقتي اميرالمومنين ناميده شد که هنوز روح در بدن آدم دميده نشده بود زيرا خداوند در عالم ذر مردم را بر نفس خودشان گواه گرفت فرمود : آيا من پروردگار شما نيستم و محمد (ص) پيغمبر شما و علي (ع) اميرالمومنين بر شما نيست پس همه خلايق از روي ميل و رغبت يا به اکراه و اجبار گفتند آري. تفسير جامع جلد 2 صفحه 482