عوامل از بین برنده و ایجاد کننده فقر
سخنرانی در مورد عوامل از بین برنده و ایجاد کننده فقر از دیدگاه ائمه (ع) توسط آقای بهرام محسنی نسب در هیئت نبی اکرم (ص) در تاریخ ۹۷/۱۲/۰۳
احادیث بیان شده در این سخنرانی:
بهشت
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ خَلَقَ خَلْقاً مِنْ خَلْقِهِ انْتَجَبَهُمْ لِقَضَاءِ حَوَائِجِ فُقَرَاءِ شِيعَتِنَا لِيُثِيبَهُمْ عَلَى ذَلِكَ الْجَنَّةَ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَكُونَ مِنْهُمْ فَكُنْ ثُمَّ قَالَ لَنَا وَ اللَّهِ رَبٌّ نَعْبُدُهُ لَا نُشْرِكُ بِهِ شَيْئاً.
مفضل بن عمر گويد امام صادق عليه السلام فرمود: همانا خداى عز و جل دستهئى از مخلوقش را آفريده و ايشان را براى قضاء حوائج شيعيان فقير ما انتخاب فرموده تا در برابر آن بهشت را بايشان پاداش دهد، پس اگر توانى از آنها باش. سپس فرمود: بخدا ما را پروردگاريست كه او را پرستش كنيم و چيزى را شريك او نسازيم.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 193، ح 2
قَالَ أَبُوا الْحَسَنِ مُوسَى (A): إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَقُولُ إِنِّي لَمْ أُغْنِ الْغَنِيَّ لِكَرَامَةٍ بِهِ عَلَيَّ وَ لَمْ أُفْقِرِ الْفَقِيرَ لِهَوَانٍ بِهِ عَلَيَّ وَ هُوَ مِمَّا ابْتَلَيْتُ بِهِ الْأَغْنِيَاءَ بِالْفُقَرَاءِ وَ لَوْ لَا الْفُقَرَاءُ لَمْ يَسْتَوْجِبِ الْأَغْنِيَاءُ الْجَنَّةَ.
موسى بن جعفر عليه السّلام ميفرمود: خداى عز و جل فرمايد: من توانگر را براى شرافتش نزد خود توانگر نساختم و فقير را براى خواريش در نظرم فقير نكردم، بلكه با اين تفاوت توانگران را بوسيله فقرا آزمودم و اگر فقرا نبودند، توانگران سزاوار بهشت نميگشتند.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 265، ح 20
آمرزش خواهی
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: مَنْ كَسَا أَحَداً مِنْ فُقَرَاءِ الْمُسْلِمِينَ ثَوْباً مِنْ عُرْيٍ أَوْ أَعَانَهُ بِشَيْءٍ مِمَّا يَقُوتُهُ مِنْ مَعِيشَتِهِ وَكَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ سَبْعَةَ آلَافِ مَلَكٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ يَسْتَغْفِرُونَ لِكُلِّ ذَنْبٍ عَمِلَهُ إِلَى أَنْ يُنْفَخَ فِي الصُّورِ.
امام صادق عليه السّلام فرمود: هر كه يكى از فقراء مسلمانها را بوسيله لباسى از برهنگى بپوشاند یا او را بچيزى از قوت زندگى يارى دهد، خداى عز و جل 7 هزار فرشته بر او گمارد كه تا زمانى كه در صور دميده شود، براى هر گناهى كه مرتكب شده آمرزش خواهند.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 204، ح 2
عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) مَنْ كَسَا أَحَداً مِنْ فُقَرَاءِ الْمُسْلِمِينَ ثَوْباً مِنْ عُرْيٍ أَوْ أَعَانَهُ بِشَيْءٍ مِمَّا يَقُوتُهُ مِنْ مَعِيشَتِهِ وَكَّلَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِ سَبْعِينَ أَلْفَ مَلَكٍ مِنَ الْمَلَائِكَةِ يَسْتَغْفِرُونَ لِكُلِّ ذَنْبٍ عَمِلَهُ إِلَى أَنْ يُنْفَخَ فِي الصُّورِ.
رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود، هر كه يكى از فقراء مسلمانها را بوسيله لباسى از برهنگى بپوشاند يا او را بچيزى از قوت زندگى يارى كند، خداى عز و جل 70 هزار فرشته بر او گمارد كه تا دميدن صور براى هر گناهى كه ميكند آمرزش خواهند.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 205، ح 3
خدمت نکردن به فقرا با وجود توانایی
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ قَالَ النَّبِيُّ (ص) يَا عَلِيُّ الْحَاجَةُ أَمَانَةُ اللَّهِ عِنْدَ خَلْقِهِ فَمَنْ كَتَمَهَا عَلَى نَفْسِهِ أَعْطَاهُ اللَّهُ ثَوَابَ مَنْ صَلَّى وَ مَنْ كَشَفَهَا إِلَى مَنْ يَقْدِرُ أَنْ يُفَرِّجَ عَنْهُ وَ لَمْ يَفْعَلْ فَقَدْ قَتَلَهُ أَمَا إِنَّهُ لَمْ يَقْتُلْهُ بِسَيْفٍ وَ لَا سِنَانٍ وَ لَا سَهْمٍ وَ لَكِنْ قَتَلَهُ بِمَا نَكَى مِنْ قَلْبِهِ.
پيغمبر صلى اللَّه عليه و آله فرمود: اى على! نيازمندى امانت خداست نزد خلقش، هر كه آن را نزد خود پوشيده دارد، خدايش ثواب نمازگزار دهد و هر كه از آن پرده بردارد نزد كسى كه ميتواند گشايشدهد و نكند، او را كشته است، بدان كه او را با شمشير و نيزه و تير نكشته، بكه با زخمى كه بدلش وارد آورده كشته است.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 261، ح 8
مراعات خدا خدمت کنندگان به فقرا
قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (ع) مَيَاسِيرُ شِيعَتِنَا أُمَنَاؤُنَا عَلَى مَحَاوِيجِهِمْ فَاحْفَظُونَا فِيهِمْ يَحْفَظْكُمُ اللَّهُ.
امام صادق عليه السّلام فرمود: توانگران شيعيان ما امين ما هستند بر محتاجان آنها، رعايت حق ما را نسبت بآنها بكنيد تا خدا شما را رعايت كند.
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 265، ح 21
نتیجه پست شمردن فقرا
عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ: مَنِ اسْتَذَلَّ مُؤْمِناً وَ اسْتَحْقَرَهُ لِقِلَّةِ ذَاتِ يَدِهِ وَ لِفَقْرِهِ شَهَرَهُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ عَلَى رُءُوسِ الْخَلَائِقِ.
حضرت صادق عليه السّلام فرمود: هر كه مؤمنى را بخاطر ندارى و فقرش پست و كوچك شمارد، خداوند روز قيامت او را در برابر خلائق رسوا كند (و بزشتى شهره سازد).
الكافي (ط – الإسلامية)، ج 2، ص 353، ح 9